Autorzy

Opracowali (indika 2024):
(tłumaczenie)

Andrzej Babkiewicz
(przygotowanie tekstu, skład)
Sven Sellmer
(komitet redakcyjny)
Andrzej Babkiewicz, Joanna Jurewicz, Monika Nowakowska,
Sven Sellmer, Przemysław Szczurek, Anna Trynkowska
(opracowanie redakcyjne)
Magdalena Mendys
(redakcja techniczna)
Karina Babkiewicz
Tłumaczenie finansowane w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego
pod nazwą „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki”
w latach 2017–2023, numer projektu 0357/NPRH5/H22/84/2017.

महाभारत

Mahābhārata

7. Księga Drony (Droṇaparvan)

***

7.61-76 Śmierć Dźajadrathy (jayadratha-vadha) /
Czternasty dzień bitwy

7.61 Rozpacz Dhrytarasztry
(Dhṛtarāṣṭra-praśna / Dhṛtarāṣṭra-vilāpa)

Streszczenie rozdziału:

1–20 Dhrytarasztra pyta o dalsze wydarzenia oraz opisuje smutek i ciszę w obozach swoich synów i zwolenników.
21–28 Dhrytarasztra wspomina prośby o opamiętanie, które kierował do Durjodhany w związku z misją pokojową Kryszny oraz z grą w kości.
29–37 Dhrytarasztra przytacza swoje wcześniejsze słowa napomnienia.
38–42 Dhrytarasztra wymienia wojów Pandawów i czwórkę Kaurawów, którzy są zdolni stawić im czoło.
43–51 Dhrytarasztra mówi o niezwyciężoności Kryszny i Ardźuny, wspomina słowa Widury, pyta o nastroje w armii i gani Durjodhanę.

dhṛtarāṣṭra uvāca
śvobhūte kim akārṣus te
duḥkhaśokasamanvitāḥ |
abhimanyau hate tatra
ke vāyudhyanta māmakāḥ ||7.61.1||

jānantas tasya karmāṇi
kuravaḥ savyasācinaḥ |
kathaṃ tat kilbiṣaṃ kṛtvā
nirbhayā brūhi māmakāḥ ||7.61.2||

putraśokābhisaṃtaptaṃ
kruddhaṃ mṛtyum ivāntakam |
āyāntaṃ puruṣavyāghraṃ
kathaṃ dadṛśur āhave ||7.61.3||

kapirājadhvajaṃ saṃkhye
vidhunvānaṃ mahad dhanuḥ |
dṛṣṭvā putraparidyūnaṃ
kim akurvanta māmakāḥ ||7.61.4||

kiṃ nu saṃjaya saṃgrāme
vṛttaṃ duryodhanaṃ prati |
paridevo mahān atra
śruto me nābhinandanam ||7.61.5||

babhūvur ye manogrāhyāḥ
śabdāḥ śrutisukhāvahāḥ |
na śrūyante 'dya te sarve
saindhavasya niveśane ||7.61.6||

stuvatāṃ nādya śrūyante
putrāṇāṃ śibire mama |
sūtamāgadhasaṃghānāṃ
nartakānāṃ ca sarvaśaḥ ||7.61.7||

śabdena nāditābhīkṣṇam
abhavad yatra me śrutiḥ |
dīnānām adya taṃ śabdaṃ
na śṛṇomi samīritam ||7.61.8||

niveśane satyadhṛteḥ
somadattasya saṃjaya |
āsīno 'haṃ purā tāta
śabdam aśrauṣam uttamam ||7.61.9||

tad adya hīnapuṇyo 'ham
ārtasvaranināditam |
niveśanaṃ hatotsāhaṃ
putrāṇāṃ mama lakṣaye ||7.61.10||

viviṃśater durmukhasya
citrasenavikarṇayoḥ |
anyeṣāṃ ca sutānāṃ me
na tathā śrūyate dhvaniḥ ||7.61.11||

brāhmaṇāḥ kṣatriyā vaiśyā
yaṃ śiṣyāḥ paryupāsate |
droṇaputraṃ maheṣvāsaṃ
putrāṇāṃ me parāyaṇam ||7.61.12||

vitaṇḍālāpasaṃlāpair
hutayācitavanditaiḥ |
gītaiś ca vividhair iṣṭai
ramate yo divāniśam ||7.61.13||

upāsyamāno bahubhiḥ
kurupāṇḍavasātvataiḥ |
sūta tasya gṛhe śabdho
nādya drauṇer yathā purā ||7.61.14||

droṇaputraṃ maheṣvāsaṃ
gāyanā nartakāś ca ye |
atyartham upatiṣṭhanti
teṣāṃ na śrūyate dhvaniḥ ||7.61.15||

vindānuvindayoḥ sāyaṃ
śibire yo mahādhvaniḥ |
śrūyate so 'dya na tathā
kekayānāṃ ca veśmasu ||7.61.16||

nityapramuditānāṃ ca
tālagītasvano mahān |
nṛtyatāṃ śrūyate tāta
gaṇānāṃ so 'dya na dhvaniḥ ||7.61.17||

saptatantūn vitanvānā
yam upāsanti yājakāḥ |
saumadattiṃ śrutanidhiṃ
teṣāṃ na śrūyate dhvaniḥ ||7.61.18||

jyāghoṣo brahmaghoṣaś ca
tomarāsirathadhvaniḥ |
droṇasyāsīd avirato
gṛhe tan na śṛṇomy aham ||7.61.19||

nānādeśasamutthānāṃ
gītānāṃ yo 'bhavat svanaḥ |
vāditranāditānāṃ ca
so 'dya na śrūyate mahān ||7.61.20||

yadā prabhṛty upaplavyāc
chāntim icchañ janārdanaḥ |
āgataḥ sarvabhūtānām
anukampārtham acyutaḥ ||7.61.21||

tato 'ham abruvaṃ sūta
mandaṃ duryodhanaṃ tadā |
vāsudevena tīrthena
putra saṃśāmya pāṇḍavaiḥ ||7.61.22||

kālaprāptam ahaṃ manye
mā tvaṃ duryodhanātigāḥ |
śame ced yācamānaṃ tvaṃ
pratyākhyāsyasi keśavam |
hitārtham abhijalpantaṃ
na tathāsty aparājayaḥ ||7.61.23||

pratyācaṣṭa sa dāśārham
ṛṣabhaṃ sarvadhanvinām |
anuneyāni jalpantam
anayān nānvapadyata ||7.61.24||

tato duḥśāsanasyaiva
karṇasya ca mataṃ dvayoḥ |
anvavartata hitvā māṃ
kṛṣṭaḥ kālena durmatiḥ ||7.61.25||

na hy ahaṃ dyūtam icchāmi
viduro na praśaṃsati |
saindhavo necchate dyūtaṃ
bhīṣmo na dyūtam icchati ||7.61.26||

śalyo bhūriśravāś caiva
purumitro jayas tathā |
aśvatthāmā kṛpo droṇo
dyūtaṃ necchanti saṃjaya ||7.61.27||

eteṣāṃ matam ājñāya
yadi varteta putrakaḥ |
sajñātimitraḥ sasuhṛc
ciraṃ jīved anāmayaḥ ||7.61.28||

ślakṣṇā madhurasaṃbhāṣā
jñātimadhye priyaṃvadāḥ |
kulīnāḥ saṃmatāḥ prājñāḥ
sukhaṃ prāpsyanti pāṇḍavāḥ ||7.61.29||

dharmāpekṣo naro nityaṃ
sarvatra labhate sukham |
pretyabhāve ca kalyāṇaṃ
prasādaṃ pratipadyate ||7.61.30||

arhanty ardhaṃ pṛthivyās te
bhoktuṃ sāmarthyasādhanāḥ |
teṣām api samudrāntā
pitṛpaitāmahī mahī ||7.61.31||

niyujyamānāḥ sthāsyanti
pāṇḍavā dharmavartmani |
santi no jñātayas tāta
yeṣāṃ śroṣyanti pāṇḍavāḥ ||7.61.32||

śalyasya somadattasya
bhīṣmasya ca mahātmanaḥ |
droṇasyātha vikarṇasya
bāhlikasya kṛpasya ca ||7.61.33||

anyeṣāṃ caiva vṛddhānāṃ
bharatānāṃ mahātmanām |
tvadarthaṃ bruvatāṃ tāta
kariṣyanti vaco hitam ||7.61.34||

kaṃ vā tvaṃ manyase teṣāṃ
yas tvā brūyād ato 'nyathā |
kṛṣṇo na dharmaṃ saṃjahyāt
sarve te ca tvadanvayāḥ ||7.61.35||

mayāpi coktās te vīrā
vacanaṃ dharmasaṃhitam |
nānyathā prakariṣyanti
dharmātmāno hi pāṇḍavāḥ ||7.61.36||

ity ahaṃ vilapan sūta
bahuśaḥ putram uktavān |
na ca me śrutavān mūḍho
manye kālasya paryayam ||7.61.37||

vṛkodarārjunau yatra
vṛṣṇivīraś ca sātyakiḥ |
uttamaujāś ca pāñcālyo
yudhāmanyuś ca durjayaḥ ||7.61.38||

dhṛṣṭadyumnaś ca durdharṣaḥ
śikhaṇḍī cāparājitaḥ |
aśmakāḥ kekayāś caiva
kṣatradharmā ca saumakiḥ ||7.61.39||

caidyaś ca cekitānaś ca
putraḥ kāśyasya cābhibhuḥ |
draupadeyā virāṭaś ca
drupadaś ca mahārathaḥ |
yamau ca puruṣavyāghrau
mantrī ca madhusūdanaḥ ||7.61.40||

ka etāñ jātu yudhyeta
loke 'smin vai jijīviṣuḥ |
divyam astraṃ vikurvāṇān
saṃhareyur ariṃdamāḥ ||7.61.41||

anyo duryodhanāt karṇāc
chakuneś cāpi saubalāt |
duḥśāsanacaturthānāṃ
nānyaṃ paśyāmi pañcamam ||7.61.42||

yeṣām abhīśuhastaḥ syād
viṣvakseno rathe sthitaḥ |
saṃnaddhaś cārjuno yoddhā
teṣāṃ nāsti parājayaḥ ||7.61.43||

teṣāṃ mama vilāpānāṃ
na hi duryodhanaḥ smaret |
hatau hi puruṣavyāghrau
bhīṣmadroṇau tvam āttha me ||7.61.44||

teṣāṃ viduravākyānām
uktānāṃ dīrghadarśinām |
dṛṣṭvemāṃ phalanirvṛttiṃ
manye śocanti putrakāḥ ||7.61.45||

himātyaye yathā kakṣaṃ
śuṣkaṃ vāterito mahān |
agnir dahet tathā senāṃ
māmikāṃ sa dhanaṃjayaḥ ||7.61.46||

ācakṣva tad dhi naḥ sarvaṃ
kuśalo hy asi saṃjaya |
yad upāyāt tu sāyāhne
kṛtvā pārthasya kilbiṣam |
abhimanyau hate tāta
katham āsīn mano hi vaḥ ||7.61.47||

na jātu tasya karmāṇi
yudhi gāṇḍīvadhanvanaḥ |
apakṛtvā mahat tāta
soḍhuṃ śakṣyanti māmakāḥ ||7.61.48||

kiṃ nu duryodhanaḥ kṛtyaṃ
karṇaḥ kṛtyaṃ kim abravīt |
duḥśāsanaḥ saubalaś ca
teṣām evaṃ gate api |
sarveṣāṃ samavetānāṃ
putrāṇāṃ mama saṃjaya ||7.61.49||

yad vṛttaṃ tāta saṃgrāme
mandasyāpanayair bhṛśam |
lobhānugatadurbuddheḥ
krodhena vikṛtātmanaḥ ||7.61.50||

rājyakāmasya mūḍhasya
rāgopahatacetasaḥ |
durnītaṃ vā sunītaṃ vā
tan mamācakṣva saṃjaya ||7.61.51||

Dhrytarasztra rzekł:
1 Kiedy poległ Abhimanju,
zdjęci bólem i rozpaczą
cóż zrobili w dniu kolejnym?
Którzy z mych się z nimi starli?

2 Woje Kurów wszak wiedzieli,
na co stać Leworękiego.
Mów, czy zbrodni dokonawszy,
zdolni byli stać bez lęku.

3 Jakże w boju mogli spojrzeć
na wściekłego jak kres świata,
zgnębionego śmiercią syna,
tygrysa, kiedy nadciągał.

4 Cóż zrobili, gdy ujrzeli
opłakującego dziecię,
kiedy trząsł ogromnym łukiem,
mając księcia małp w sztandarze.

5 Jakie wieści, o Sańdźajo,
z boju masz o Durjodhanie?
Wielki smutek tutaj nastał,
już nie słyszę wesołości.

6 Miłe sercu owe dźwięki
słuchającym niosły szczęście,
dzisiaj jednak ich nie słychać
w obozie monarchy Sindhu.

7 W synów mych obozowisku
dziś nie słychać głosów pochwał
zgromadzonych bardów, piewców
ni tancerzy czy śpiewaków.

8 Wszędy w uszach mych rozbrzmiewał
nieustannie ów dźwięk miły,
dzisiaj głosów tych nie słyszę,
przygnębieni ich nie wznoszą.

9 W obozie wiernego prawdzie
Somadatty, o Sańdźajo,
kiedy pierwej przebywałem,
wszem słyszałem piękne dźwięki.

10 Dzisiaj zasług jam wyzbyty,
gdyż w obozie synów słyszę
jeno głos oznak cierpienia,
co entuzjazm wszelki niszczy.

11 Ani u Wiwinśatiego,
ni Durmukhy, Ćitraseny,
Wikarny czy innych synów
głosów radości nie słychać.

12 Czczą go woje i bramini,
wytwórcy oraz uczniowie,
jest łucznikiem, synem Drony
i opoką moich synów.

13 Dzień i noc on się radował
mową, dialogiem, dysputą,
prośbą, błaganiem, obiatą,
pieśnią, ofiarą wszelaką.

14 Wielokrotnie był uczczony
przez Satwatów, Pandów, Kurów.
Dzisiaj w domu syna Drony
nie ma głosów tak jak pierwej.

15 Przy łuczniku, synu Drony,
zawsze tancerze bywali
i śpiewacy w wielkiej liczbie,
dzisiaj głosów ich nie słychać.

16 Obóz Windy, Anuwindy
wieczorem rozbrzmiewał gwarem,
dziś nie słychać w nim odgłosów,
jak i w siedzibie Kekajów,

17 roztańczonych i radosnych,
gdzie się słyszeć zawsze dało
dźwięki pieśni i klaskania,
dzisiaj echo ich nie niesie.

18 Kapłani, pełniąc ofiary,
syna Somadatty czcili,
ów ocean osłuchania,
dzisiaj głosy ich zamilkły.

19 W domu Drony był obecny
cięciw dźwięk i hymnów świętych,
odgłos wozów, włóczni, mieczy,
dzisiaj jednak go nie słyszę.

20 Dziś nie niesie się dźwięk pieśni
pochodzących z różnych krain
ani granie instrumentów,
które zawsze rozbrzmiewały.

21 Gdy Dręczyciel* niewzruszony
przybył do nas z Upaplawji*,
pragnąc, z powodu współczucia,
dla pokoju wszystkich istot,

22 wówczas rzekłem tępakowi
Durjodhanie, o heroldzie:
„Uczyń pokój z Pandawami,
brodem będzie Wasudewie.

23 Uważam, że czas już nadszedł,
nie gardź tym, o Durjodhano.
Kiedy odmówisz Keśawie,
który błaga cię o pokój
i, chcąc dobra, oręduje,
to zwycięstwa nie osiągniesz”.

24 Odmówił jednak Daśarsze,
buhajowi wśród łuczników,
proszącemu pojednania,
udręk sobie nie chciał przydać.

25 Odrzucając moje zdanie,
słuchał opinii dwóch osób:
Duhśasany oraz Karny,
teraz głupca czas zdruzgocze.

26 Nie pragnąłem tej gry w kości,
nie pochwalał jej Widura,
nie chciał jej też król Indusu,
ani Bhiszma jej nie sprzyjał,

27 ani Śalja, Bhuriśrawas,
Purumitra, Aśwatthaman,
Dźaja, Krypa ni też Drona
gry nie chcieli, o Sańdźajo.

28 Gdyby zdania ich słuchały
moje dzieci z przyjaciółmi,
z nimi krewni i poddani,
długo mogłyby żyć w zdrowiu.

29 „W rodzie grzecznie się zwracają
k sobie, szczerym, słodkim słowem,
jednomyślni, mądrzy, dworni,
szczęścia sięgną Pandawowie.

30 Człek, co zawsze prawo waży,
wszędy w szczęściu egzystuje,
w zaświatach osiąga nawet
dobro i zadowolenie.

31 Zdolnościami zasłużyli,
by połową świata władać.
Ojców oraz przodków ziemia
po ocean jest ich również.

32 Dzieci Pandu będą trwały
zawsze na prawości drodze,
lecz wśród krewnych mamy takich,
których oni posłuchają.

33 A więc Śalja, Somadatta
oraz wielki duchem Bhiszma,
Drona, dziecię me Wikarna,
Bahlika, jak również Krypa

34 oraz inni doświadczeni
Bharatowie wielcy duchem,
gdy przemówią w naszej sprawie,
słów ich dobrych posłuchają.

35 Kto pośród nich, jak uważasz,
mógłby rzec ci coś innego?
Kryszna prawości nie rzuci.
Wszyscy ci za tobą dążą.

36 Dzieci Pandu żyją prawem,
gdybym im rzekł prawe słowo,
to wbrew niemu nie postąpią
ci szlachetni wojownicy”.

37 Tak błagałem mego syna,
gorąco, na wsze sposoby,
lecz ten głupiec mnie nie słuchał,
czas to sprawił – tak uważam.

38 Gdzie Wilczybrzuch i Ardźuna,
gdzie Satjaki z rodu Wrysznich,
gdzie Uttamaudźas z Pańćaljów,
Judhamanju niezmorzony,

39 niezwalczony Dhrysztadjumna,
Śikhandin niedosięgniony,
Aśmakowie, Kekajowie
i z Somaków Kszatradharman,

40 władca Ćedich*, Ćekitana,
syn potężny władcy Kaśi,
dzieci Draupadi, Wirata,
Drupada wielki rydwannik,
bliźniacy tygrysom równi
i doradca gromca Madhu*,

41 któżby z nimi stanął w szranki
na tym świecie, gdy żyć pragnie?
Kiedy zwolnią boski oręż,
którzy z mężów ich wstrzymają

42 poza Karną, Durjodhaną,
Śakunim, synem Subali,
Duhśasaną jako czwartym –
nie dostrzegam tu piątego.

43 Gdy wśród nich jest Wiszwaksena
na wozie, z lejcami w dłoni,
jako zbrojny woj Ardźuna –
klęska ich nie może spotkać.

44 Czyżby tych moich lamentów
nie pamiętał Durjodhana?
Teraz rzekłeś mi o śmierci
dwóch tygrysów – Bhiszmy, Drony.

45 Kiedy widzą owoc działań
przez Widurę opisany
w słowach tak wielce proroczych,
myślę, że me dzieci płaczą.

46 Dóbr Zdobywca moją armię
spali jak wzniecony ogień
suchą trawę w końcu zimy
wielkim wiatrem podsycany.

47 Bystry jesteś, o Sańdźajo,
teraz nam opowiedz o tym,
czy zadrżały wasze serca,
gdy wieczorem zadaliście
chytrze ból synowi Prythy,
zabijając Abhimanju?

48 Skrzywdziwszy Dzierżcę Gandiwy,
moje wojsko w żadnym razie
w boju znieść nie będzie w stanie
jego działań tak walecznych.

49 Cóż doradził Durjodhana?
A cóż Karna proponował?
Duhśasana? Syn Subali?
W zaszłej sprawie co radzili
moim synom oraz innym
tam zebranym, o Sańdźajo?

50 Jakie środki podjął w boju,
przez szkodliwą politykę
tępy, z chęci zysku głupi,
zaślepiony swoją złością,

51 żądny władzy i bezmyślny,
namiętnością ogarnięty –
o właściwych oraz błędnych
powiedz teraz mi, Sańdźajo.