7.58 Poranne czynności Judhiszthiry

Sańdźaja rzekł:
1 Kiedy Kryszna i Daruka
tak ze sobą rozmawiali,
noc zdążała ku końcowi
i Król Prawa się przebudził.

2 Heroldzi, piewcy, bardowie
klaskali, recytowali
i dar z miodu* przedkładając,
sławili byka wśród ludzi.

3 Tancerki przed nim tańczyły,
minstrele śpiewali pieśni,
sławiące rodzinę* Kurów,
dźwięcznie, słodkimi głosami.

4 W kotły, bębny, tarabany,
trąby, rogi i cymbały,
werble, konchy i piszczałki
o donośnych wielce tonach,

5 w te i inne instrumenty
muzycy w wielkiej radości
uderzyli i zadęli,
zręczni, dobrze wyszkoleni.

6 Dźwięk podobny gromom z chmury
pod niebiosa aż wędrował
i przebudził Judhiszthirę,
gdy spał pierwszy pośród władców.

7 Ze szczęsnego snu się zbudził,
powstał z łoża wygodnego,
by ku powinnościom ruszyć,
udał się zażyć kąpieli.

8 Setka i ośmiu służących
wykąpanych, w białych szatach,
młodych ze złotymi dzbany
pełnymi stało w pobliżu.

9 W zwiewne szaty przyodziany
na siedzisku pysznym zasiadł
i wziął kąpiel w płynach z hymnem,
w zapach sandału* bogatych.

10 Słudzy silni, wielce biegli
olejkami go maścili,
potem zaś go opłukali
wodą wonną jak perfumy.

11 Kiedy żółty sandał członki
barczystego przyozdobił,
z wieńcem, w nieskażonych szatach,
złożył dłonie, na wschód stanął.

12 Kunti syn wyszeptał modły,
podążając ścieżką świętych,
do ołtarza ogniowego
on z pokorą się przybliżył.

13 Gdy hymnami i obiatą
przeczystą już ogień uczcił
rozniecony jak należy,
to opuścił namiot ognia.

14 Wówczas do drugiej komnaty
wkroczył buhaj wśród monarchów,
tam braminów dwójzrodzonych,
znawców Wedy, byków ujrzał.

15 Wstrzemięźliwych, obeznanych
w Wedzie, ślubach i ofierze,
słońca wielbicieli tysiąc
i tysięcy osiemnaście.

16 Pełnym ziarnem i kwiatami
sprawił, że śpiewali hymny,
i braminów obdarował
miodem, masłem, owocami
najlepszymi, pomyślnymi.

17 Wręczył każdemu z kapłanów
po monecie szczerozłotej,
setkę koni przyzdobionych,
szaty drogie i jałmużnę.

18 Dał też czerwonawe krowy,
cielne, o srebrnych racicach,
białorogie, dobrze dojne,
potem w prawo ich okrążył.

19 Swastyki, co szczęście dają,
i inne złote diagramy,
girlandy i dzbany z wodą,
płomień pożeracza obiat*,

20 naczynia z calutkim ziarnem
i przedmioty dobrowróżbne,
panny pięknie przystrojone,
jogurt, masło, wodę z miodem,

21 jak również pomyślne ptaki,
wszystko, co jest kultu godne,
ujrzał lub dotknął syn Kunti
i wszedł do zewnętrznej sali.

22 Tam czekali już służący
na króla o długich rękach
i złoty, cudny w szczegółach,
w chryzoberyl, perły zdobny,

23 pokryty orężem przednim,
boski, o cennym poszyciu,
z tronów najprzedniejszy wnieśli,
co go zrobił cieśla bogów.

24 Gdy zasiadł, słudzy podali
ozdoby wielkiemu duchem,
drogocenne, jaśniejące,
sprowadzone z wszech stron świata.

25 Przyodziany, ozdobiony
Kunti syn w swym duchu wielki,
swą postacią, królu ziemi,
wrogów rozpacz potęgował.

26 Białymi miotłami z pukli
blasku księżyca promieni,
z rączką złotą wachlowany
był jak chmura z błyskawicą.

27 Wysławiany przez heroldów,
przez gandharwów opiewany
i przez bardów zachwalany,
siedział ulubieniec Kurów.

28 Przez chwil parę zgiełk ogromny
bardów wszędzie było słychać,
kół obręczy przy rydwanach
oraz odgłos końskich kopyt.

29 Głosy dzwonków w zbrojach słoni,
brzmienie konch dętych donośnie,
miarowy tupot piechoty
całą ziemię rozedrgały.

30 Do wewnętrznych komnat wkroczył,
na kolana padł na ziemię
i skłonił głowę odźwierny
przed czcigodnym panem świata.

31 W kolczykach, z przypiętym mieczem,
młody, w przytroczonej zbroi,
pokłon złożył swoim czołem
przed potomkiem Boga Prawa
i oznajmił szlachetnemu
o przybyciu Hryszikeśi*.

32 Tygrys wśród ludzi zarządził:
„Przywitajmy więc Madhawę*,
miód do picia* i siedzisko
niechaj dadzą czcigodnemu”.

33 Wprowadziwszy syna Wrysznich,
posadziwszy go na tronie,
należycie go przywitał,
sam będąc przezeń witany,
i zapytał Judhiszthira.