7.56 Kryszna zwierza się Daruce

Sańdźaja rzekł:
1 Wszedł włodarz Lotosooki
do siedziby niezrównanej
Ardźuny, wodą się spłukał
i na oczyszczonej ziemi
łoże przepiękne rozpostarł
Wiszwaksena* i Zdobywca*.
z trawy darbha* jak lazuryt*.

2 Przyozdobił zgodnie z normą
owo łoże girlandami,
suchym ziarnem i pachnidłem,
wokół oręż zaś rozmieścił.

3 Gdy syn Prythy dotknął wody,
służebnicy wyszkoleni
przedłożyli mu obiatę
Trójokiego*, jak co wieczór.

4 Prythy syn zadowolony
wieńcem oraz pachnidłami
Madhawę udekorował
i przedłożył mu obiatę.

5 Pasterz z uśmiechem na twarzy
do Phalguny się odezwał:
„Zaśnij Partho, dobro z tobą,
pójdę już ku pomyślności”.

6 Warty, stróżów i odźwiernych
rozstawił, rycerstwo zwołał
i z Daruką zań idącym
poszedł do obozu swego.
Tam legł w czystym białym łożu,
intensywnie rozmyślając.

7 Wszakże w obozie Pandawów
nikt tej nocy nie mógł zasnąć,
każdy człek, o panie ludów,
natarczywą czuł bezsenność.

8 „Zrozpaczony stratą dziecka
potężny dzierżca Gandiwy
zbyt pochopnie przyrzekł zabić
króla, który Sindhem włada.

9 Jak uczyni to barczysty
syn Wasawy, gromca wrogów,
by ziściła się przysięga?” –
wszyscy wielce się martwili –

10 „Owo straszne przyrzeczenie
syna Pandu, szlachetnego,
dotkniętego stratą syna
iście srogim jest nieszczęściem.

11 Braci ma niezwykle dzielnych,
wojska liczne w dyspozycji –
wszystko to syn Dhrytarasztry
sprezentuje Dźajadhratsze.

12 Oby ślub Ardźuna spełnił,
pokonując hordy wrogów
i zabiwszy władcę Sindhu,
niechaj wróci Dóbr Zdobywca.

13 Gdy nie zmorzy władcy Sindhu,
wejdzie w ogień dymodzierżny.
Prythy syn, Zdobywca Skarbów,
wiarołomstwem się nie splami.

14 Jak, gdy zbraknie nam Ardźuny,
stanie się Syn Prawa królem?
Wszak syn Pandu w nim pokłada
swe nadzieje na zwycięstwo.

15 Jeśli jakieś spełniliśmy
dzieła, dary czy ofiary,
niech za sprawą ich owocu
Leworęki zmorzy wrogów”.

16 Gdy tak z sobą rozmawiali,
zwycięstwa nie będąc pewni,
noc mijała im, o panie,
pełna bólu dotkliwego.

17 W samym środku owej nocy
przebudzony Dusz Dręczyciel*
wspomniał syna Prythy parol
i przemówił do Daruki:

18 „O Daruko, zdjęty bólem
po utracie kochanego
Ardźuna przysięgę złożył:
»Jutro zniszczę Dźajadrathę«.

19 Słysząc o tym, Durjodhana
swych ministrów się poradził,
jak tu sprawić, by syn Prythy
Dźajadrathy nie pokonał.

20 Wszystkie jego liczne armie
oraz Drona razem z synem,
ów wszechstronny znawca broni
Dźajadrathę będą chronić.

21 W pojedynkę Tysiącoki,
gromca Daitjów i Danawów,
w starciu nie jest władny zmorzyć
tego, kto pod pieczą Drony.

22 Zatem jutro wszystko zrobię,
aby Kunti syn, Ardźuna
zabił Dźajadrathę, zanim
Twórca Dnia sięgnie zachodu.

23 Ani żon, ani przyjaciół,
krewnych czy powinowatych…
nie kocham nikogo bardziej
od Ardźuny, syna Kunti.

24 Gdyby Ardźuny nie stało,
jam niewładny nawet chwili
na świat patrzeć, o Daruko,
wówczas ten istnieć przestanie.

25 Wrogie korpusy rydwanów,
konnice i pułki słoni
dla Ardźuny unicestwię
wraz z Karną i Sujodhaną.

26 Jutro trzy światy zobaczą
moje męstwo w srogim starciu,
kiedy dla Zdobywcy Bogactw,
Daruko, przekroczę szyki.

27 Jutro książęta setkami,
a królowie tysiącami,
z boju zbiegną, o Daruko,
z końmi, wozami, słoniami.

28 Jutro ujrzysz, jak mym kołem
pułk rycerzy udręczony
druzgoczę w ogromnym gniewie –
wszystko to dla synów Pandu.

29 Jutro pozna świat z bogami,
gandharwami, piśaćami,
wężami i rakszasami,
żem druhem Leworękiego.

30 Kto z nim zdąża, za mną zdąża,
mu niechętny, mnie zazdrości,
to ustalmy, że Ardźuna
jest połową mego ciała.

31 Zanim noc dobiegnie końca,
weź mój rydwan najprzedniejszy
i spełniając swoje śluby,
należycie go wyrychtuj.

32 O woźnico, umieść w wozie
boską Liliową maczugę,
koło, włócznie, łuk i strzały,
jak i inne utensylia.

33 Miejsce gotuj na siedzisku
na mój bohaterski sztandar
z rzeźbą potomka Winaty*,
co rozświetla rydwan w boju.

34 Szykuj zdobny ten parasol
siatką złotą z rzeki Dźambu,
co jak słońce promienieje,
wszak ją zrobił Wiśwakarman,
oraz konie przystrojone.

35 Zaprzęgnij wśród nich najlepsze:
Chmurnego, Deszczokwietnego,
Woja i Pięknoszyjnego,
w zbroję oblecz się i czekaj.

36 Gdy usłyszysz Pięciorodnej
dęcia dźwięk przerażający,
wypełnionej drugą nutą*,
do mnie w pośpiechu przybywaj.

37 W jeden dzień złość swą ukażę
i usunę wszystkie smutki
mego brata, o Daruko,
zrodzonego z siostry ojca*.

38 Przedsięwezmę wszelkie środki,
by Bibhatsu podczas boju
zamordował Dźajadrathę
w przytomności Dhrytarasztrów.

39 Kogokolwiek tylko zechce
w walce uśmiercić Bibhatsu,
o woźnico, to ci powiem,
że zwycięży go z pewnością”.

Daruka rzekł:
40 Kogokolwiek ty, tygrysie,
w boju stajesz się woźnicą,
ten niechybnie jest zwycięzcą,
gdzieżby wróg mógł jego zmorzyć?

41 Zanim noc dobiegnie kresu,
wszystko dokładnie wykonam
w zgodzie z tym, co zaleciłeś,
by Zwycięzca mógł zwyciężyć.