7.38 Drona wychwala Abhimanju

Dhrytarasztra rzekł:
1 Moje serce jest rozdarte
wstydem i zadowoleniem,
kiedy słyszę, że pogromił
synów wojska syn Subhadry.

2 Synu Gawalgany, powiedz
znów o wszystkim mi obszernie,
o zabawie tego chłopca
niczym Skandy z asurami.

Sańdźaja rzekł:
3 Miły, powiem ci o starciu
wielce srogim i okrutnym
samotnego z mnogim wojem
w czas zamętu bitewnego.

4 Abhimanju pełen werwy,
stojąc na rydwanie, cieszył
rydwanników energicznych,
wrogogromców wśród twej armii.

5 Dronę z synem, Karnę, Krypę,
Śalję, Bhodźę*, Bryhadbalę,
Durjodhanę, Śakuniego
oraz syna Somadatty*,

6 licznych królów z książętami
i zastępy wojów mnogie
swymi strzały atakował,
sunąc niczym krąg ogniowy.

7 Gromiąc wrogów, syn Subhadry,
pełen blasku, z boską bronią,
wszechpotężny, o Bharato,
jawił się we wszystkich stronach.

8 Oglądając jego czyny,
gdy niezmierną moc przejawiał,
wojska twoje tam zebrane
drżały ciągle i na nowo.

9 Wielce mądry Bharadwadźa
krągłe oczy miał z radości,
szybko zwrócił się do Krypy
i jaśniejąc, wyrzekł słowa,

10 które szyły w czułe punkty
twego syna, o szlachetny,
gdyż zobaczył podczas boju
zręczność w walce Abhimanju:

11 „Oto pędzi syn Subhadry
młody, przed synami Prythy,
radość niosąc przyjaciołom
i królowi Judhiszthirze,

12 Bhimasenie, Sahadewie,
Nakuli synowi Pandu,
krewnym, druhom oraz wszystkim,
obojętnym i życzliwym.

13 Żaden inny łucznik w walce
nie jest równy mu – tak mniemam.
Gdyby chciał, to armię zgubi,
lecz z jakiegoś względu nie chce”.

14 Twój syn Drony słów wysłuchał
z miłości wypowiedzianych,
wściekły na Ardźuny syna,
spojrzał na Dronę z uśmiechem

15 i powiedział Durjodhana
do Bahliki*, Karny, Krypy,
Duhśasany, króla Madry*
oraz innych rydwanników:

16 „Mistrz wśród wszystkich generałów,
pierwszy wśród brahmana znawców,
zdaje się nie pragnie śmierci
głupiego syna Ardźuny.

17 W boju Dronie nikt nie ujdzie,
nawet śmierć, gdy jest jej wrogi,
cóż dopiero ktoś śmiertelny?
Oto wam tu prawdę powiem.

18 Z rodzicielskiej to czułości
chroni potomka Ardźuny.
Syn lub uczeń ukochany
są dla prawych jako dzieci.

19 Jako że go szczędzi Drona,
myśli, że jest bohaterem,
a to tylko dumny głupiec,
więc uśmierćcie go bez zwłoki”.

20 Kiedy książę tak rozkazał,
wnet oblegli, podnieceni,
syna córki Satwatowej –
Bharadwadźa się przyglądał.

21 Wtenczas mężny Duhśasana,
Durjodhany mowę słysząc,
tygrys między Kaurawami
takie słowo mu powiedział:

22 „Książę, solennie przyrzekam,
że dziś jeszcze go zabiję.
Dzieci Pandu, Pańćalowie
bez mrugnięcia będą patrzeć
jak Subhadry dziecię pożrę
niczym Rahu Twórcę Blasku*”.

23 Głośno ryknął i się ozwał
do przywódcy znów Kaurawów:
„Chociaż wielce szanowani,
gdy Krysznowie dwaj usłyszą,
żem Subhadry syna pożarł,
z świata żywych wnet odejdą,
krocząc ku krainie zmarłych* –
tutaj nie ma wątpliwości.

24 A gdy stanie się już jasnym,
że są martwi dwaj Krysznowie,
dzieci z Pandu żon zrodzone,
wraz ze swymi przyjaciółmi
z niemocy porzucą życie
i to w ciągu jednej doby.

25 Zatem gdy ów wróg polegnie,
zginą twoi przeciwnicy.
Życz mi, książę, pomyślności,
ja zabiję twego wroga”.

26 Tak rzekł twój syn Duhśasana
i potężny ryk wydając,
napadł na Subhadry syna,
wściekły sypiąc jak deszcz strzały.

27 Gromca wrogów Abhimanju
ujrzał, jak twój syn nadciąga,
i uwolnił ku wściekłemu
dwadzieścia sześć bełtów ostrych.

28 Rozsierdzony Duhśasana
niczym słoń podczas amoku*
skłaniał k walce Abhimanju,
syn Subhadry go przyzywał.

29 Obaj w sztuce wozów biegli
raz to w lewo, to znowu w prawo
sunęli po pięknych kręgach,
jednocześnie tocząc walkę.

30 A zebrani ludzie głośny dźwięk czynili,
bijąc w bębny, kotły, werble, tarabany,
cymbały, szczekotki oraz tamburyna,
zmieszany z lwim rykiem, jak z dna oceanu.