7.32 Dhrytarasztra dowiaduje się o śmierci Abhimanju

Sańdźaja rzekł:
1 Gdy Phalguna* wielkiej mocy
szeregi naszych szlachtował,
Drona zawiódł w obietnicy,
gdyż chroniono Judhiszthirę,

2 twoi woje pokonani,
w pancerzach zdezelowanych,
zakurzeni, w strony świata
z niepokojem spoglądali

3 i szeregi powściągnęli
podług woli Bharadwadźi,
biedni, w boju ośmieszeni
przez zwycięskich swoich wrogów.

4 Kiedy Phalguny zalety
wszelkie istoty sławiły,
opiewano wielką miłość
tę Keśawy do Ardźuny,
twoi woje zniesławieni,
w myślach swych tonąc, milczeli.

5 Kiedy znów poranek nastał,
przybity sukcesem wroga,
wściekły, biegły w retoryce,
Durjodhana rzekł do Drony
czule, lecz dumą wiedziony,
tak by wszyscy mogli słyszeć:

6 „O wśród znawców Wedy pierwszy,
myśmy w wrogim ci stronnictwie,
gdyż, choć był tak blisko ciebie,
nie pojmałeś Judhiszthiry.

7 Wróg w zasięgu twego wzroku,
choć chroniony przez Pandawów
oraz samych nieśmiertelnych,
gdy chcesz pojmać go – nie ujdzie.

8 Kontent ze mnie, dar mi dałeś,
później swoje zdanie zmieniasz.
Nigdy względem oddanego
szlachta wszak nie łamie przysiąg”.

9 Rad nie będąc z tej przemowy,
Bharadwadźa rzekł do księcia:
„Trudzę się dla twego szczęścia,
nie myśl więc o mnie inaczej!

10 Jakszowie, węże*, rakszasy,
niebianie czy gandharwowie,
świat niewładny tego zmorzyć,
kogo chroni Zdobny w Diadem.

11 Gdzie jest Pasterz*, stwórca świata,
gdzie Ardźuna – gromca brygad,
tam, co wskóra czyjaś siła,
z wyjątkiem tej Trójokiego*.

12 Teraz jednak prawdę rzeknę,
niechaj nie ulegnie zmianie,
dziś pokonam tego męża,
rydwannika najlepszego.

13 Taki szyk stworzę, którego
trzydziestka nie złamie bogów,
lecz Ardźunę racz odciągnąć,
jakimkolwiek bądź sposobem.

14 W boju wszystko jest mu znane,
wszystko też osiągnąć może,
całą wiedzę militarną
on zdobywa z różnych źródeł”.

15 Kiedy Drona rzekł te słowa,
znów ci, którzy przysięgali,
w bój Ardźunę zawezwali,
ku południu go wołając.

16 Tam rozgorzał pojedynek
Ardźuny z przeciwnikami,
o jakim wpierw nikt nie słyszał
i jakiego nikt nie widział.

17 Wówczas Drona szyk ustawił,
który, królu, wszem zajaśniał
jako słońce, co w zenicie
topi świat i wzrok oślepia.

18 Ów szyk koła nieprzerwany
Abhimanju wielokrotnie
złamał w boju z polecenia
starszego od ojca stryja.

19 Dokonał niemożliwego,
ubił mężów tysiącami,
sześciu wojów go obległo,
w moc wpadł syna Duhśasany.

20 My się wielce radujemy,
dzieci Pandu – zrozpaczone,
kiedy poległ syn Subhadry,
z pola zwołaliśmy wojów.

Dhrytarasztra rzekł:
21 Kiedym usłyszał o śmierci
syna tego lwa-człowieka,
który wszak był jeszcze dzieckiem,
serce me z rozpaczy pękło.

22 Okrutne prawo rycerskie
ustalili prawodawcy,
gdy mężowie żądni władzy
w dziecię godzą swym orężem.

23 Mów, o synu Gawalgany,
jak ci liczni, zręczni w boju,
chłopca szczęsnego zabili,
który bez bojaźni kroczył?

24 Powiedz mi, Sańdźajo, o tym,
jak Subhadry syn potężny,
zgromić chcąc rydwanów hufiec,
bawił się nim jak zabawką.

Sańdźaja rzekł:
25 Jako że, o królu, pytasz
o Subhadry syna zgubę,
to w szczegółach ją opiszę.
Władco, słuchaj więc w skupieniu,
jak to chłopiec żądny starcia
bawił się hufcami wojów.

26 Strach zawładnął twoim wojskiem
niczym mieszkańcami lasu,
którzy w gąszczu traw się kryją,
gdy gorzeje leśny pożar.