7.47 Przecięcie cięciwy

Sańdźaja rzekł:
1 I ponownie słaną z ucha
uszatą potężną strzałą
przeszył Karnę syn Phalguny
i pięćdziesiąt innych bełtów
słał ku niemu w wielkim gniewie.

2 Tyleż samo w odpowiedzi
Radhy syn k niemu wypuścił.
Ten zajaśniał, kiedy one
w każdej części ciała tkwiły.

3 Wściekły sprawił, że z ran Karny
świeża krew się potoczyła,
Karna mężny zaś promieniał
krwią upstrzony i strzałami.

4 Obaj grotami dziergani,
członki ich splamione krwawo,
wielcy duchem wyglądali
jak kinśuki ukwiecone.

5 Sześciu mężnych druhów Karny,
wojów wszechstronnie walczących,
z końmi, woźnicą, rydwanem
syn Subhadry zamordował.

6 Ku łucznikom innym wielkim
słał po dziesięć bełtów prostych,
bez popłochu ich poranił,
co cudownym się zdawało.

7 Zabił sześcioma strzałami
syna monarchy Magadhy*
młodego, z końmi, z woźnicą
i proporzec mu powalił.

8 Bhodźę, co z Mryttikawati*,
który godło miał ze słoniem*,
brzytwowymi ciął strzałami,
głośno grzmiąc przy ich zwalnianiu.

9 Wtem syn Duhśasany przeszył
czterema bełtami konie,
jedną znów jego woźnicę,
dziesięć wraził w Abhimanju.

10 Krewny Kryszny siedem prędkich
słał ku dziecku Duhśasany,
w furii i z przekrwionym wzrokiem
głośno do niego zakrzyknął:

11 „Ojciec twój szranki porzucił
i jak tchórz zdezerterował,
dzięki Bogu wiesz, jak walczyć,
więc już dzisiaj mi nie umkniesz!”.

12 Mówiąc to, żelazną strzałę
przez kowala wygładzoną
posłał w syna Duhśasany,
lecz syn Drony ciął ją trzema.

13 Syn Ardźuny ściął mu sztandar,
później Śalję trzema raził.
Śalja znowu strzał dziewiątką
z sępim piórem go uderzył.

14 Syn Ardźuny ciął mu sztandar
i woźniców po dwóch stronach,
w niego szył dziewięć żelaznych,
ten z rydwanu musiał zmykać.

15 Zabił pięciu: Śatruńdźaję*,
Ćandraketu, Meghawegę,
Suwarćasa, Surjabhasę,
przebił też syna Subali.

16 Syn Subali* szył weń trójką
i tak rzekł do Durjodhany:
„Wszyscy na niego natrzyjmy,
w pojedynkę nas wykończy”.

17 Karna, dziecię Chmurodzielcy,
buhaj zwrócił się do Drony:
„Przed tym, jak nas wszystkich zniszczy,
jak go zabić powiedz szybko!”.

18 Drona, pierwszy wśród łuczników,
tak im wszystkim odpowiedział:
„Czy ktoś z was dostrzega lukę
w obronie owego chłopca?

19 Podążając za swym ojcem,
bieży on we wszystkie strony!
Jeno patrzcie, jaki szybki
jest wnuk Pandu, lew wśród ludzi!

20 Łuk jak koło naciągnięty*,
widać go na drogach wozów*,
gdy umieszcza bezwiechciowe
i bystro uwalnia strzały.

21 Syn Subhadry, gromca wrogów,
życie moje rwie na strzępy
i omamia pociskami,
a zarazem mnie raduje.

22 Wiele daje mi radości
syn Subhadry, krocząc w szrankach.
Podnieceni rydwannicy
nie widzą dostępu k niemu.

23 Lekką ręką wielkie strzały
ciska we wszystkie kierunki,
i nie widzę, by się różnił
od ojca z Gandiwą w dłoni”.

24 Dręczony przez Abhimanju
Karna rzekł wówczas do Drony:
„Stoję, bo wypada ustać,
choć Ardźuny syn mnie nęka.

25 Tego chłopca wielkiej mocy
strzały niezwykle okrutne,
srogie, o ognistej sile,
dziś rozdarły moje serce”.

26 Mistrz do Karny rzekł powoli,
jednocześnie z lekkim śmiechem:
„Jest młody, szybki, odważny,
zbroję ma nieprzenikalną.

27 Jego ojca pouczyłem
w arkanach noszenia zbroi,
sztukę tę zapewne poznał
ów zdobywca wrogich twierdzy.

28 Możesz jednak łuk mu przeciąć,
lejce, konie i cięciwę,
zabić dwóch bocznych woźniców,
gdy wymierzysz dobrze strzały.

29 Uczyń to, wielki łuczniku,
synu Radhy, jeśli zdołasz,
albo też gdy się odwróci,
zrób to, z tyłu uderzając.

30 Asury wespół z bogami
go nie zmorzą, gdy łuk dzierży.
Jeśli pragniesz, zniszcz mu rydwan
oraz spraw, by zbył się łuku”.

31 Usłyszawszy słowa mistrza,
Karna, dziecię Chmurodzielcy,
kiedy strzelał lekkoręki,
łuk mu ciął cętkowanymi.

32 Bhodźów król* ubił mu konie,
syn Gautamy* – dwóch woźniców,
reszta, gdy już nie miał łuku,
zasypała go strzałami.

33 Spiesząc się, gdyż czas uciekał,
sześciu wojów bez litości
w samotnego, bez rydwanu,
siłacza grad strzał sypnęło.

34 On bez łuku, bez pojazdu,
pragnąc spełnić swą powinność,
miecz pochwycił razem z tarczą
i wraz uniósł się w niebiosa.

35 Z siłą wielką i lekkością,
używając dróg włosowych*
syn Ardźuny stał w niebiosach,
trwale niczym sam król ptactwa.

36 Myśląc: „Zaraz na mnie spadnie
z mieczem w dłoni!” – ci łucznicy
szyli w niego, patrząc w górę,
i wypatrywali luki.

37 Drona przeciął miecz mu w dłoni,
co z klejnotów miał rękojeść,
a syn Radhy zdmuchnął tarczę,
przednią, ostrymi strzałami.

38 Miecza i tarczy wyzbyty,
ale jeszcze z całym ciałem,
z przestworza opadł na ziemię,
stojąc, koło chwycił w dłonie
i na Dronę napadł w gniewie.

39 Ciało zdobione kurzem z kół się błyszczy,
a koło w dłoni wysoko wzniesione,
jak noc wytchnienie dająca pomyślny
był Abhimanju kopią Wasudewy.

40 Krwią wszędy skryta twarz w jednym kolorze,
pomiędzy brwiami jedna prosta fałda,
jak lew zaryczał, pan o wielkiej sile,
i wtem zajaśniał pośród przednich wojów.