7.21. Rozmowa Durjodhany z Karną

Dhrytarasztra rzekł:
1 Kiedy armię synów Pandu
oraz wojska wsze Pańćalów
Bharadwadźa gromił w boju
czy ktoś jeszcze nań szturmował,

2 co myśl prawą k walce skłonił,
myśl, co wojom sławę niesie?
Tchórze jej nie osiągają,
jeno byki pośród ludzi.

3 Ten to jest już bohaterem,
kto z pogromu cały wróci.
Nie ma wszak takiego człeka,
co by ustał, widząc Dronę.

4 Jest jak tygrys z wielką paszczą
albo słoń podczas amoku*,
on swe życie w boju złożył,
parol dał, zna broń wszelaką.

5 Wielki łucznik, człowiek-tygrys,
co ból mnoży nienawistnych,
wiedzę posiadł, rad jest z prawdy,
Durjodhanie dobro niesie.

6 Widząc syna Bharadwadźi,
męża na szeregów czele,
którzy z wojów zawrócili,
o nich powiedz mi, Sańdźajo.

Sańdźaja rzekł:
7 Gdy ujrzeli w strachu drżących,
pędzonych bełtami Drony,
Pańćalów, Pandawów, Matsjów,
Sryńdźajów, Kekajów, Ćedich,

8 porywanych niczym łodzie
oceanu wielką falą
z łuku Drony uwolnioną
masą strzał, co kradną życie,

9 Kaurawowie przy lwich rykach
oraz dźwiękach instrumentów,
z wozami, słoniami, końmi,
z wszystkich stron ich otoczyli.

10 Na ich widok Durjodhana,
król stojący pośród wojska,
w otoczeniu bliskich ludzi,
rad ogromnie, z lekkim śmiechem,
takie słowo rzekł do Karny:

11 „Synu Radhy, na Pańćalów
spójrz, co bieżą od strzał Drony,
uciekają przed łucznikiem
niczym łanie przed lwem w strachu.

12 Nigdy już ponownie walki
nie zapragną – to me zdanie,
gdyż złamani są przez Dronę
niczym knieja huraganem.

13 Udręczeni szlachetnego
strzałami z nasadą złotą,
biegną w tę i w tamtą stronę,
już nie kroczą jedną drogą.

14 Zatrzymani przez Kaurawów
i przez Dronę szlachetnego
wszyscy oni są w potrzasku
niczym słonie w kręgu ognia.

15 Jakby pszczoły ich kąsały,
przed ostrymi strzały Drony
jeden chowa się za drugim,
myśląc tylko o ucieczce.

16 Jeno Bhima wielce wściekły,
bez Pandawów i Sryńdźajów,
otoczony wojskiem, Karno,
zdaje mi się wszak urągać.

17 Głupiec jeszcze dziś zobaczy
świat stworzony złudą Drony –
syna Pandu bez nadziei
na królestwo i przeżycie”.

Karna rzekł:
18 O barczysty, póki żyje,
wszak on walki nie porzuci,
ani też, tygrysie-człeku,
bitewnych nie zdzierży krzyków.

19 Również i synowie Pandu,
bohaterzy i siłacze,
znawcy broni, spici walką
się nie złamią – tak uważam.

20 Kiedy wspomną Pandawowie
w kości grę, truciznę, pożar
i nieszczęścia życia w lesie,
nie zarzucą walki – mniemam.

21 Znieważony był Wilczybrzuch,
długoręki, wielkiej mocy,
ów syn Kunti zniszczy wielu
rydwanników wśród najlepszych.

22 Łukiem, włócznią i bułatem
lub z żelaza kutą pałką,
z wozami, słoniami, końmi,
rozgromi niejeden zastęp.

23 Za nim rydwannicy zdążą,
Satjakiego mając z przodu,
Pańćalowie, Kekajowie,
Pandawowie i Matsjowie.

24 Bohaterzy, ci mocarni,
dzielni, wielcy rydwannicy,
przez rozwścieczonego Bhimę
wnet zostaną podjudzeni.

25 Ci buhaje pośród Kurów
z wszystkich stron oblegną Dronę,
pragnąc wspomóc Wilczybrzucha,
jak kryjące Słońce chmury.

26 Gdy nie będzie on chroniony,
wszyscy krocząc jedną drogą,
zgaszą w ślubach wytrwałego,
jak szarańcza* płomień ognia,
kiedy idzie na stracenie.
Bez wątpienia biegli w broni
będą władni go powstrzymać.

27 Myślę, że zbyt ciężkie brzemię
niesie ów syn Bharadwadźi.
Więc ruszajmy chyżo w miejsce,
gdzie się właśnie znalazł Drona,
by nie zmogli niezłomnego
jak wielkiego słonia wrony.

Sańdźaja rzekł:
28 Syna Radhy słowa słysząc,
królu, książę Durjodhana,
w otoczeniu swoich braci
ku wozowi Drony ruszył.

29 Tam ryk wielki się rozlegał
synów Pandu wracających,
różnej maści rumakami,
chcących jeno ubić Dronę.