7.16. Przysięga Trigartów

Sańdźaja rzekł:
1 Obie armie w swych obozach
na spoczynek się rozeszły,
odpowiednio do przydziału,
zgodnie z rangą i zasadą.

2 Kiedy wojska już powściągnął,
Drona wielce przygnębiony
zauważył Durjodhanę
i ze wstydem tak dowodził:

3 „Jak to wcześniej powiedziałem,
gdy Zdobywca za nim stoi,
pojmać Judhiszthirę w bitwie
i bogowie nie są władni.

4 Choć wysiłek czyniliście,
Prythy syn was pobił w boju,
zatem nie wątp w moje słowa –
on wraz z Kryszną są niezłomni.

5 Lecz jeśli Białokonnego*
w jakiś sposób odciągniecie,
jeszcze dzisiaj Judhiszthira
w władzy będzie twej, o miły.

6 W boju niechaj go kto wyzwie
i odciągnie w inne miejsce.
Kunti syn się nie zawróci,
póki jego nie pokona.

7 W międzyczasie w czystym polu
ja pochwycę Króla Prawa,
wcześniej zaś rozproszę armię,
w przytomności Dhrysztadjumny.

8 Bez Ardźuny Judhiszthira,
jeśli nie zdezerteruje,
gdy zobaczy, jak nadciągam,
wiedz, że jest już pochwycony.

9 Bez wątpienia jeszcze dzisiaj
syna Prawa, Judhiszthirę,
z druhami sprowadzę prędko,
by się znalazł w twojej władzy.

10 Jeśli chociaż przez chwil parę
Pandu syn przede mną stanie,
z pola walki go wywiozę,
to trudniejsze od zwycięstwa”.

11 Gdy usłyszał mowę Drony,
ów generał wśród Trigartów,
otoczony swymi braćmi,
ozwał się w te oto słowa:

12 „Byku wśród Bharatów pierwszy,
ten Gandiwy dzierżca zawsze
nas niewnnych wciąż znieważa,
cierpień licznych przysparzając.

13 Gdy wspomnimy te zniewagi
w różnym czasie popełnione,
to płoniemy ogniem zemsty,
usnąć w nocy nie możemy.

14 On z orężem boskim w dłoni,
gdy w zasięgu wzroku stanie,
to weźmiemy sprawę w ręce,
uczynimy miłe sercu.

15 Panu to przyjemność sprawi,
a nam wielką sławę przyda.
Odciągniemy go od zmagań,
a następnie zabijemy.

16 Dzisiaj ziemia bez Ardźuny
albo bez Trigarthów będzie,
oto prawdę przyrzekamy,
która fałszem się nie stanie”.

17 Tak powiedział Satjaratha,
Satjadharman to potwierdził,
Satjawarman i Satjeszu,
a wraz z nimi Satjakarman.

18 Razem owych pięciu braci
z tysiącami rydwanników
zawróciło, wielki władco,
uczyniwszy tę przysięgę.

19 Malawowie, Tundikeri
z trzydziestką tysięcy wozów
i Suśarman król Prasthali,
tygrys między Trigartami,

20 przysiągł razem z piątką braci,
a wraz z nim Maćellakowie,
Lalitthowie, Madrakowie,
z dziesiątką tysięcy wozów.

21 Dziesięć tysięcy rydwanów
z niezliczonych innych krain
wśród najlepszych wyłonionych,
by ślub złożyć, tam przybyło.

22 Każdy z nich ofiarę spełnił
i z osobna przyniósł ogień,
wziąwszy wiązki trawy kuśa
oraz zbroje różnorodne.

23 Zawiązali swe pancerze,
namaścili ciała masłem,
w kuśi źdźbła się przyodziali,
sznury z cięciw założyli,
dali dary tysiącami.

24 Ofiarnicy, godni niebios,
którzy wszystko osiągnęli,
mają synów, ciał się zrzekli,
oddani zwycięstwu, sławie,

25 którzy pragną zacną walką
szybko światy te osiągnąć,
dostępne dzięki ofiarom,
ślubom uczniów lub słuchaniu,
rozdawaniu darów godnym.

26 Wpierw braminom dogodzili,
z nich każdemu dając złoto,
krowy oraz przednie szaty,
także z nimi rozmawiając.

27 Potem ogień rozniecili,
który czarną ścieżką kroczy,
i bitewny ślub powziąwszy,
obiecali przed tym ogniem,
niezachwiani i stanowczy.

28 By słyszało wsze stworzenie,
głośnym słowem obwieścili,
chcąc uśmiercić Dóbr Zdobywcę,
ten niezłomny ślub złożyli:

29 „Światy te, gdzie się udaje
nieprawy, pijący wino,
spółkujący z mistrza żoną,
ten kto zabiłby bramina,

30 ukradł dobra braminowi,
czy podkradał jadło króla,
lub odrzucił poddanego,
mord by zadał dobroczyńcy,

31 czynił zło, podpalał sioło
albo też mordował krowy,
światy, w które się udają
grzesznicy wrodzy braminom,

32 albo ci, co z omroczenia
do żon w menstruacji idą,
parzą się w czas czczenia przodków,
sami szwank zadają sobie,

33 kradną to, co powierzone,
niszczą wiedzę usłyszaną
lub też wojnę toczą z gniewu,
podążają za niecnymi,

34 oraz światy heretyków,
grzeszników, co odrzucają
ogień, przodków, astrologię –
niechaj staną się naszymi,

35 jeśli nie zmorzywszy w boju
Dóbr Zdobywcy, zawrócimy
albo udręczeni przezeń,
w strachu zdezerterujemy.

36 Jeśli jednak trudne dzieło
wypełnimy w czas tej bitwy,
upragnione zbożne światy
osiągniemy bez wątpienia”.

37 Rzekłszy to, bohaterowie
do ataku się rzucili
i Ardźunę przyzywali
na południe, w stronę ojców.

38 Wyzywany przez tygrysy
Prythy syn, zdobywca grodów,
w słowa te, bez chwili zwłoki,
zwrócił się do Króla Prawa:

39 „Nie uchylam się od wyzwań –
taki oto ślub złożyłem,
ci, co wespół słowo dali,
wciąż na nowo mnie wzywają.

40 Suśarman ze swymi braćmi
wołał, żebym bój z nim stoczył,
daj łaskawie przyzwolenie,
bym go zabił wraz z drużyną.

41 Ścierpieć tego jam niezdolny,
gdy ktoś wyzwie mnie, o byku!
Obiecuję ci solennie –
miej tych wrogów za zgładzonych”.

Judhiszthira rzekł:
42 Wszak słyszałeś o tym, miły,
co uczynić pragnie Drona,
działaj tak, by jego słowa
prawdą nigdy się nie stały.

43 Mężnym i potężnym Drona,
biegłym w broni, bez zmęczenia
i przysięgę teraz podjął,
by mnie schwytać, rydwanniku.

Ardźuna rzekł:
44 Niechaj dzisiaj to Satjadźit,
ciebie, królu, chroni w walce,
póki żyje ów Pańćalja,
mistrz swych planów nie wypełni.

45 Jednak, gdy Satjadźit legnie
w boju, tygrys pośród ludzi,
wówczas, panie, w żadnym razie
nie zostawaj w polu dłużej,
choćby wszyscy cię chronili.

Sańdźaja rzekł:
46 Gdy król dał mu przyzwolenie,
objął czule on Phalgunę,
spojrzał nań z miłością wielką
i błogosławieństwem darzył.

47 Zostawiwszy go, syn Prythy
runął na Trigartów, siłacz,
niczym głodny lew na łanie,
pragnąc żądzę swą nasycić.

48 Gdy Ardźuna się oddalił,
wówczas wojów Durjodhany,
by pochwycić Króla Prawa,
wściekły zapał opanował.

49 I na siebie obie armie
uderzyły z wielką mocą,
tak jak Gangi i Saraju*
monsunem wezbrane wody.