6.77. Walka w parach

I rzekł Sańdźaja:
Wtedy Syn Gangi, najlepszy wśród Bharatów, ponownie odezwał się do twego syna pogrążonego w rozmyślaniach słowami, które pocieszenie niosły:
– Ja sam, a także Drona, Śalja, Krytawarman z rodu Satwatów, Aśwathaman, Wikarna, Somadatta, król Sindhu, Winda i Anuwinda z Awanti, król Bahlików wraz z Bahlikami, potężny król Trigarty i niepokonany król Magadhy Bryhadbala, król Kosali Ćitrasena, Wiwinśati, tysiące zdobnych kunsztownie rydwanów z wielkimi godłami, [5] i rodzime rumaki, o królu, dosiadane przez jeźdźców, co zręcznie nimi powożą, i królewskie słonie, podniecone szałem, z rozwartymi paszczami i guzami na skroniach, i dzielni piechurzy, uzbrojeni w broń różnoraką, którzy przyjechali z rozmaitych krain – wszyscy są gotowi, by walczyć dla ciebie. I myślę, że jest jeszcze wielu innych, pragnących życie za ciebie oddać, zdolnych nawet do tego, by samych bogów w boju pokonać. Lecz jedną rzecz muszę koniecznie ci rzec dla dobra twojego, o królu! Nie da się pokonać Pandawów, nawet gdyby sami bogowie z Indrą na czele do walki ruszyli. Mają oni za sprzymierzeńca Wasudewę, mają też siłę równą wielkiemu Indrze. Ale ja spełnię każdy twój rozkaz, o Indro wśród królów. Albo pobiję Pandawów, albo oni mnie. [10] To powiedziawszy, podał mu bardzo silny wywar z zioła dobroczynnego, które z ran od strzał leczy i od którego tamten w mig ozdrowiał.

Gdy nastał świt przeczysty, mężny Bhiszma, znawca szyków wszelkich, ustawił szyk ze swoich oddziałów – Szyk Kręgu, o najlepszy wśród ludzi – potężnie uzbrojony, złożony z najlepszych wojowników, słoni i piechurów, ze wszystkich stron osłonięty wieloma tysiącami rydwanów, wielkimi drużynami konnicy i przez wojowników niosących włócznie i oszczepy. Przy każdym słoniu stało siedem rydwanów i siedem koni było przy każdym rydwanie, dziesięciu łuczników stało przy każdym koniu, a przy każdym łuczniku siedmiu zbrojnych. [15] W takim oto szyku ustawionym przez rydwanników twoje wojsko do wielkiej bitwy stanęło, o królu, którego Bhiszma miał strzec w boju. Dziesięć tysięcy koni i tyleż słoni, miriada rydwanów oraz twoi synowie w pełnym uzbrojeniu, z Ćitraseną na czele osłaniali pradziada, a ci bohaterowie przezeń znowuż byli osłaniani. Widzę teraz tych królów uzbrojonych i potężnych!

Zbrojny Durjodhana, kochanek sławy, stoi na rydwanie, jaśniejąc jak sam Indra Mocarny na niebiosach. Wielki zgiełk się rozlega wśród twoich synów, Bharato, dzwonią obręcze rydwanów i grają muzycy. Na zachód kieruje się wielki Szyk Kręgu ustawiony przez Bhiszmę, trudny do przełamania, w którym stoją Dhrytarasztrowice gotowi zabijać wroga. [20] Na wszystkie strony jaśnieje, dla nieprzyjaciół nieodparty.

Widzi król Judhiszthira ten niezłomny Szyk Kręgu i sam Szyk Pioruna ustawia. Ryczą niczym lwy bohaterscy rydwannicy, jeźdźcy na rumakach i słoniach, ustawieni na odpowiednich dla siebie pozycjach, i – pragnąc rozbić szyk wroga – ruszają na siebie, chciwi walki, wraz ze swymi oddziałami. [25] Drona Syn Bharadwadźi atakuje władcę Matsjów, Syn Drony* – Śikhandina, sam król Durjodhana rusza na Syna Pryszaty*, Nakula i Sahadewa, o królu, na króla Madry*, Winda i Anuwinda z Awanti nacierają na Irawanta. Pozostali królowie zaczynają walczyć ze Zdobywcą-Skarbu. Bhimasena, zwarty w boju, Syna Hrydiki* odpiera. Syn Ardźuny na twoich synów szarżuje, mój królu – na Ćitrasenę, Wikarnę i Durmarszanę, o potężny. Syn Hidimby, najlepszy z rakszasów, podjeżdża szybko do wielkiego łucznika Pragdźjotiszy jak szalony słoń do drugiego słonia w szale. Rozwścieczony rakszasa Alambusza, mój królu, naciera na Satjakiego, pijanego bojem, i jego oddziały. [30] Bhuriśrawas, cały zwarty, walczy z Dhrysztaketu, Syn Prawa Judhiszthira bije się z królem Śrutajusem, a Ćekitana z Krypą. Pozostali zaś ku Bhimie ruszają, wielkiemu rydwannikowi, na bój gotowi. Wiele tysięcy królów otoczyło Zdobywcę-Skarbu, dzierżąc w rękach włócznie, dzidy, strzały żelazne, maczugi i buzdygany. Ardźunę gniew przejmuje i gromko rzecze do Potomka Wrysznich:
– Popatrz, Madhawo, na wojska Dhrytarasztrowiców ustawione przez Syna Gangi potężnego, znawcę wszelkich szyków. [35] Popatrz na tych uzbrojonych bohaterów spragnionych walki! Popatrz na króla Trigartów razem z braćmi, Keśawo! Na twoich oczach ich wszystkich dziś zabiję, Dręczycielu-Ludzi, tych, którzy chcą ze mną walczyć na tym polu bitwy, o najlepszy z Jadawów!

To rzekłszy, Syn Kunti natarł cięciwę łuku i lunął deszczem setek strzał na królewskie oddziały. Ale tamci prześwietni łucznicy też go strzałami zalewają, jak chmura strugami wody studnię w czasie deszczów. Krzyk triumfu rozlega się wśród twoich wojowników, panie plemion, gdy widzą, że ich strzały całkiem obu Krysznów zakrywają. W trudnym położeniu obaj się znaleźli, patrzą na nich bogowie, boscy wieszczowie, gandharwowie i ogromne węże i dziwują się wielce. [40] I oto wściekły Ardźuna, mój królu, unosi broń Indry i na własne oczy widzę tę cudowną moc Zwycięskiego, ulewą strzał bowiem powstrzymuje deszcz strzał wrogów, żaden z nich już mu nie umknie, panie plemion. I każdego z onych tysięcy króli, rumaków i słoni trafia Syn Prythy dwiema albo trzema strzałami, o dostojny! Chłostani przez Ardźunę, tonąc w jego strzał powodzi, pędzą w kierunku Bhiszmy Syna Śantanu po ratunek. I całe twoje wojsko, pod naporem pocisków, mój królu, kołysze się niby wielkie morze pod uderzeniami wichru.