6.56. Walka Bhiszmy

I rzekł Sańdźaja:
Gdy przeminęła noc, Bharato, Bhiszma o wielkim duchu stanął na czele armii Bharatów i w otoczeniu całego wojska ruszył na wrogów, pełen gniewu. Za nim jechał Drona, Durjodhana, Bahlikowie, Durmarszana i Ćitrasena mocarny z licznymi wojskami i inni królowie. W otoczeniu wielkich rydwanników pełnych energii i męstwa, tych przednich królów Bhiszma jaśniał niczym Indra Gromodzierżca w otoczeniu bogów, o największy z królów! Wielkie proporce łopocą na karkach ogromnych słoni idących na czele armii, błyskając na czerwono, żółto, czarno i biało. [5] Ta armia razem z Synem Śantanu, z wielkimi rydwannikami, słoniami i rumakami podobna jest niebu, co grzmi i się łyska, kiedy chmury zbierają się w porze deszczy. I oto ta straszna armia Kaurawów, gotowa do bitwy, strzeżona przez Bhiszmę, z całym pędem rusza na Ardźunę, jak rzeka o bystrym nurcie.

Widzi Ardźuna Z-Małpą-W-Godle z oddali, jak wylewa się ten Szyk Narowistego Słonia skrywający swą energię różnoraką, okolony powodzią słoni, koni, piechurów, podobny do wielkiej chmury deszczowej. I rusza na swym zbrojnym rydwanie z godłem, w białe konie zaprzężonym, buhaj ludzi, mąż o wielkim duchu, na czele armii, niewzruszony w swym postanowieniu, by wszystkich wrogów zabić. Na widok Ardźuny Z-Małpą-W-Godle, tęgo uzbrojonego, gotowego na bój, na rydwanie z mocnym dyszlem i dobrym siedziskiem powożonym przez Krysznę, buhaja Jadawów, tracą ducha wszyscy Kaurawowie wraz z twoimi synami. [10] Widzą teraz ten królewski szyk pod dowództwem Zdobnego-W-Diadem, największego rydwannika wśród światów, który broń unosi, a po każdej jego stronie idzie po cztery tysiące słoni w szale. Jego wojska ustawione są w ten sam sposób, w jaki poprzedniego dnia swój szyk Król-Prawa, Potomek Kaurawów ustawił; na czele stają, zgodnie z rozkazem, najlepsi wojownicy Pańćalów i oddziały Ćedich.

I rozlega się zewsząd dudnienie tysięcy bębnów wartko uderzanych, zawyły konchy, huknęły kotły, lwim rykiem ryknęli wojownicy. Zadźwięczały głośno łuki napinane przez mężnych żołnierzy. W jednej chwili buczenie konch zagłusza łoskot bębnów i cymbałów, wypełniając przestwór, jego kanwę tworzy kurz wzbijający się z ziemi. Gdy armie zoczyły tę jasną tkaninę światła w przestworzu rozpiętą, ruszyły do ataku.

Rydwannik atakuje rydwannika, a ten pada na ziemię z koniem, rydwanem i godłem. [15] Pada słonnik przez słonnika trafiony i piechur od ciosów piechura. Świetne oddziały konnicy uciekają przed nacierającymi oddziałami wroga, równie świetnymi, posiekane strzałami, chłostane pociskami i mieczami – aż oczom nie chce się wierzyć. Lecą na ziemię tarcze porzucane przez mężów, ozdobione złotymi gwiazdami, rozdarte toporami, pociskami i mieczami. Rydwannicy padają razem z woźnicami, z rękoma połamanymi przez kły i trąby oszalałych słoni. Potężni rydwannicy potężnych rydwanników strącają na ziemię, bijąc w nich strzałami. Ludzie wpadają w rozpacz, słysząc krzyk cierpienia młodych jeźdźców i piechurów, ciągniętych po ziemi i wyrzucanych w górę przez pędzący zalew słoni, które kłami i trąbami miażdżą ich ciała. [20] W tym kłębowisku słoni, rumaków i rydwanów powstającym ku przerażeniu młodych jeźdźców i piechurów, Bhiszma dostrzega Ardźunę Z-Małpą-W-Proporcu w otoczeniu rydwanników. Syn Śantanu, ze wzniesionym godłem z palmirą, na wysokość pięciu palm wzniesionym, niesiony pędem świetnych koni u jego rydwanu, cwałujących ze wszystkich sił, podjeżdża do Ardźuny Zdobnego-W-Diadem. Do Syna Indry, równego samemu Indrze Mocarnemu, zbliżają się też, z Droną na czele, Krypa, Śalja, Wiwinśati, Durjodhana i Syn Somadatty, mój królu!

Aż tu migiem wyrywa się, wyjechawszy z przedniej linii szyku rydwanów, Abhimanju Syn Ardźuny, znawca wszelkiej broni, w błyszczącym złotym pancerzu. Ów siostrzeniec Kryszny, beznamiętny w czynach, druzgocze potężną broń tych wielkich rydwanników, a w czynie tym podobny jest do samego Pana Agniego z girlandą z płomieni, kiedy go podleją obiatami przy śpiewaniu mantr. [25] Bhiszma o szlachetnym duchu natychmiast uwalnia rzekę pieniącą się krwią wrogów i, omijając Syna Subhadry, atakuje Ardźunę Syna Prythy, rydwannika wielkiego. Zdobny-W-Diadem tylko się uśmiecha i siecią wielkich strzał wypuszczoną z łuku Gandiwy huczącego rozrywa wielką sieć pocisków Bhiszmy z nieprawdopodobną mocą. I Ten-Z-Małpą-W-Godle o wielkim duchu i czynach beznamiętnych zalewa Bhiszmę, największego ze wszystkich łuczników, powodzią strzał i świetlistymi strzałami niedźwiedzimi. Cały świat, Kurowie i Sryńdźajowie patrzą na ten szlachetny pojedynek Bhiszmy i Zdobywcy-Skarbu, najlepszych z ludzi, toczący się wśród szczęku łuków.