6.34. Joga uwielbienia

Ardźuna rzekł:
1 Którzy lepiej znają jogę?
Czy czciciele zaprzęgnięci,
którzy wielbią stale ciebie,
czy też ci, co niepodzielne
i nieprzejawione wielbią?

Chwalebny Pan rzekł:
2 Których myśli we mnie trwają,
którzy przęgnąc się mnie wielbią,
obdarzeni wielką wiarą,
tych uważam za najlepszych.

3 Ci, co wielbią niepodzielne,
niewskazane, niezjawione,
wszędobylskie, niepojęte,
bierne, stałe, niewzruszone,

4 powściągnęli rzeszę zmysłów,
zawsze rozum ich jednaki,
dobrem wszystkich się radują –
oni też mnie osiągają.

5 Ich udręka jednak większa,
do niezjawy myśl ich lgnąca,
a cel niezjawiony trudno
sięgnąć jest mającym ciała.

6 Ale którzy wszelkie czyny
we mnie zdali, mnie oddani,
i wyłączną jogą o mnie
rozmyślają i mnie wielbią,

7 tych wnet wznoszę z oceanu
kołowrotu śmiertelnego,
gdyż ich myśli, synu Prythy,
stale są złożone we mnie.

8 Myśli swoje we mnie umieść,
rozum mnie jedynie poświęć,
wtedy to zamieszkasz we mnie,
tutaj nie ma wątpliwości.

9 Kiedy jednak myśli stałej
nie potrafisz mi poświęcić,
to dzięki praktyce jogi
chciej mnie sięgnąć, o Zdobywco.

10 Gdyś niezdolnym do praktyki,
pracy dla mnie się poświęcaj,
bo kto dla mnie spełnia czyny,
ten osiągnie doskonałość.

11 Gdy i tego nie potrafisz,
szukaj wsparcia w mojej jodze,
a gdy swoją jaźń okiełznasz,
porzuć owoc wszelkich czynów.

12 Lepsza wiedza od praktyki,
a od wiedzy rozmyślanie,
odeń czynów się zrzeczenie,
a tuż za nim wyciszenie.

13–14 Kto nie darzy nienawiścią,
przyjacielski, współczujący,
bez poczucia „ja” i „moje”,
cierpiąc, ciesząc się jednaki,
cierpliwy i zawsze kontent,
jogin, który włada sobą,
o niezłomnym przekonaniu,
mnie poświęcił myśl i rozum –
ten mój czciciel jest mi drogi.

15 Świat się jego nie obawia
i on światem się nie trwoży,
wyzwolony z obaw, lęków,
ekscytacji, porywczości –
kto jest takim, ten mi drogi.

16 Niewzruszony i beztroski,
czysty, zręczny, neutralny,
kto przedsięwzięć wszech zaniechał –
ten mój czciciel jest mi drogi.

17 Bez podniety, bez niechęci,
bez tęsknoty i bez smutku,
zła i dobra kto się wyrzekł –
gdy ma miłość, jest mi drogi.

18 Względem wroga, przyjaciela,
względem wzgardy i szacunku,
zimna, ciepła, szczęścia, smutku
jest jednaki, bez przywiązań,

19 ma za jedno tak pochwałę,
jak przyganę, zawsze cichy,
zadowala się czymkolwiek,
nie ma domu, myśl ma stałą –
gdy mnie kocha, jest mi drogi.

20 Ci, co czczą prawości nektar
– jak powyżej opisałem –
wielbiciele mi oddani,
ufni, są mi wielce mili.