6.11. Eony

Dhrytarasztra rzekł:
1 O rozmiarze, trwaniu życia,
dobrym oraz złym owocu
tej dzielnicy Bharatowej
oraz pasma Himawantu,

2 o przyszłości i przeszłości,
jak i o obecnej chwili,
i dzielnicy tej Hariego,
mów Sańdźajo, a obszernie.

Sańdźaja rzekł:
3 W dzielnicy Bharaty cztery
są eony, o buhaju:
kryta, treta i dwapara
oraz puszja, o Kaurawo.

4 Pierwszy eon zwie się kryta,
po nim treta, o potężny,
z jego końcem jest dwapara,
potem puszja następuje.

5 Oto cztery lat tysiące,
o najlepszy pośród Kurów,
życie trwa w eonie kryty,
najprzedniejszy wśród włodarzy.

6 Trzy tysiące zaś trwa w trecie,
o władco potomków Manu,
dwa tysiące trwa w dwaparze,
a obecnie tylko setkę.

7 Lecz długości stałej nie ma,
o buhaju, życie w puszji,
nawet w łonie umierają,
mrą też tuż po narodzinach.

8 Wielce silni i szlachetni,
płodni i w przymioty zdobni,
w krycie rodzą się, o królu,
w ascezę zasobni mędrcy.

9 Energiczni, wielkoduszni,
prawi, zawsze prawdomówni
i niezwykle piękni, możni
rodzą się w eonie kryta.

10 Długowieczni, wielce mężni,
w boju zręcznie łuk dzierżący,
w trecie rodzą się rycerze,
bohaterscy monarchowie.

11 A w dwaparze, wielki królu,
rodzą się już wszystkie stany,
ludzie mężni, energiczni,
skłonni do wzajemnej zwady.

12 Małą mocą dysponują,
królu, skorzy są do gniewu,
zawsze chciwi i fałszywi
ludzie, co się w puszji rodzą.

13 Zazdrość, duma, gniew, ułuda,
zawiść, chciwość i namiętność –
oto cechy śmiertelników,
Bharato, w eonie puszji.

14 Dwapara, o władco ludzi,
ku końcowi właśnie zmierza.
W Himalajach jest zaś lepiej,
jeszcze lepiej u Hariego*.