6.13. Oceany i kraniec świata

Sańdźaja rzekł:*
1 Dziecię Kurów, teraz słuchaj
o północnych lądach klechdy,
mówię tak, jak usłyszałem,
poznaj ową rzecz dokładnie.

Poza mleka oceanem,
wody soku trzcinowego,

2 morze masła klarownego,
dalej kremo-jogurtowe,
jest tam i ocean wina
oraz morze ciepłej wody.

3 Wszystkie lądy, królu ludzi,
dwakroć większe są kolejno,
wszędzie też, o wielki władco,
gór pasmami są pokryte*.

4 W środku lądu góra biała
realgarem zabarwiona*,
na zachodzie zaś jest czarna
góra w barwie Narajany.

5 Są klejnoty tam niebiańskie,
Bujnowłosy* sam ich strzeże,
cześć oddaje Panu Stworzeń,
a poddanym szczęście niesie.

6 Więc prowincje lądu Kuśa
trawy kuśa porastają,
zaś na lądzie Śalmalika
wielbią drzewo wełniakowe*,

7 a znów górę Żurawiową,
co jest niczym stos klejnotów,
cztery stany czczą bez przerwy,
o monarcho, w lądzie Krauńća.

8 Jeszcze góra jest Pasterska
w minerał zasobna wszelki,
na niej stale zamieszkuje
chwalebny Lotosooki,
Narajana, włodarz Hari –
czczą go stale wyzwoleni.

9 O monarcho, w lądzie Kuśa
góra zwana jest Sudhaman,
z koralowców utworzona.
Jest też druga złota góra,
trudno na nią jest spozierać,

10 dano nazwę jej Djutimant.
Trzecią górą jest Kumuda,
czwarta zwana jest Puszpawant,
piątą zowią Kuśeśają,

11 szósta góra jest Hariego –
oto szóstka jest pasm przednich,
a odległość między nimi
dwakroć zwiększa się współmiernie.

12 Audbhida – dzielnica pierwsza,
druga to Wenumandala,
trzecia zaś to Rathakara,
czwarta zwana jest Palaną,

13 Dhrytimant – dzielnica piąta,
szósta zaś to Prabhakara,
dzielnica Kapili siódma –
oto zbiór jest siedmiu dzielnic.

14 W nich niebianie, gandharwowie
i mieszkańcy się radują,
odpoczynku zażywając.
Ludzie w nich nie umierają,

15 nie uświadczysz tam bandytów
ani rodu barbarzyńców,
prawie wszyscy ludzie jaśni
oraz młodzi, królu ziemi.

16 O dzielnicach pozostałych
będę mówił, królu ludzi,
tak jak o nich usłyszałem.
Słuchaj z myślą wyciszoną.

17 Wielką górę w ziemi Krauńća
zwą, o królu, Żurawiową.
Za nią wznosi się Wamana,
za Wamaną Andhakara,

18 dalej zaś za Andhakarą
jest najlepsza z gór Mainaka,
a następną za Mainaką
cudną górę zwą Gowinda,

19 jeszcze dalej za Gowindą
góra zwana jest Nibidą.
Im dalej, tym dwakroć większy
jest ich rozmiar, chlubo rodu.

20 Teraz kraje ci opiszę,
słuchaj więc jak opowiadam.
Przy Żurawiej jest Kuśala,
przy Wamanie Manonuga.

21 Uszna jest za Manonugą,
dzierżycielu rodu Kurów,
a za Uszną Prawaraka,
dalej zaś Andhakaraka.

22 Za krainą Andhakara
jest kraina wieszczów, mówią,
za krainą wieszczów dalej
mieści się Dundubhiswana.

23 Mrowie siddhów i ćaranów,
większość ludzi z jasną cerą,
owe kraje są, o królu,
ziemią niebian i gandharwów.

24 W Puszkarze Puszkarą zwana
góra skarbów i klejnotów,
którą stale zamieszkuje
osobiście bóg, Pan Stworzeń.

25 Zawsze wielbią go bogowie
wraz z wieszczami sprzymierzeni
miłym słowem i z szacunkiem
cześć oddają mu, o królu.

26 Na tych lądach przedstawionych
wsze klejnoty z ziemi Dźambu
można znaleźć wśród poddanych,
o radości rodu Kurów.

27 Ślub uczniowski, prawdomówność,
powściągliwość, długość życia
oraz zdrowie ludzi mądrych
w każdym lądzie dwakroć wzrasta.

28 Na tych wszystkich lądach, królu,
jeno jeden kraj się mieści,
bo w krainach przedstawionych
występuje jedno prawo.

29 Osobiście bóg, Pan Stworzeń,
laskę prawa dzierżąc w dłoni,
wiecznie mieszka w owych ziemiach
i je chroni, o monarcho.

30 On jest królem, pomyślnością,
ojcem on i on pradziadem,
chroni wszystkich swych poddanych
i tych tępych, i uczonych.

31 Jadło tam, o dziecię Kurów,
samo z siebie się pojawia
już gotowe, wielki władco,
co dzień jedzą je poddani.

32 Jeszcze dalej można ujrzeć
świat krańcowy zwany Sama,
czworokątny, wielki królu,
o trzydziestu trzech okręgach.

33 To tam stoją, dziecię Kurów,
cztery w świecie poważane,
Bharato, kierunków słonie.
Jest Wamana, Airawata
oraz, królu, Supratika,
skroń ich zrasza temporyna*.

34 Ich rozmiarów nie podejmę
się obliczyć tutaj, królu,
gdyż są skrajnie niemierzalne –
w poprzek, w górę, jak i na dół.

35 Wiatry tam, o królu, wieją
z wszystkich stron niepowstrzymane.
Wielki władco, owe słonie
wszelkie wiatry pochłaniają

36 szczytem trąb swych lotosowych,
przepotężnych, jaśniejących,
a następnie delikatnie
lub też gwałtem je zwalniają.

37 Wraz z oddechem uwolnione
przez kierunków słonie wiatry
przybywają tu, o królu,
trwają dzięki nim stworzenia.

Dhrytarasztra rzekł:
38 Powiedziałeś już nad miarę,
Sańdźajo, o pierwszej kwestii,
ukazałeś lądów miejsca,
teraz powiedz nam o wtórej.

Sańdźaja rzekł:
39 Rzekłem, królu, ci o lądach,
słuchaj prawdy o planetach.
Tam, gdzie zakres mocy sięga
jest Swarbhanu*, pierwszy z Kurów.

40 Słyszy się, że jest kolista,
królu, planeta Swarbhanu,
dwanaście tysięcy stajań,
mówią, mierzy jej średnica,

41 a trzydzieści sześć jej obwód,
w szerokości zaś, bezgrzeszny,
ma sześćdziesiąt setek, mówią
tak uczeni, jak bardowie.

42 Jedenaście znów tysięcy
średnica Księżyca mierzy,
zaś trzydzieści trzy tysiące
jego obwód, pierwszy z Kurów,
a sześćdziesiąt, choć bez setki,
grubość chłodnopromiennego*.

43 Słońca mierzy zaś średnica
osiem oraz dwa tysiące,
o monarcho, jego obwód
trzydzieści tysięcy mierzy,

44 grubość zaś pięćdziesiąt osiem
setek mierzy, o bezgrzeszny.
Potomku Bharaty, oto
rozmiar słońca tu wskazałem,
które hojne jest niezwykle,
szybujące, w blask obfite.

45 W odpowiednim czasie Rahu
skrywa Księżyc albo Słońce,
gdyż jest większy od nich, królu –
oto w skrócie powiedziane.

46 I tak jak mnie zapytałeś,
wszystko ci opowiedziałem,
zgodnie z rzeczą, pism oczyma,
zatem ucisz myśli swoje.

47 Opisałem niewidzialny
świat z drogami wyjściowymi,
teraz pociesz, o Kaurawo,
swego syna Durjodhanę.

48 O najlepszy wśród Bharatów,
kiedy tę o ziemi księgę
miłą sercu król wysłucha,
wówczas staje się chwalebny,
cel swój spełni i należy
go uważać za świętego.
Długość życia, siła, wigor
oraz moc jego się zwiększy.

49 A kto śluby wypełniając,
słucha jej przy każdym święcie,
z tego radzi są przodkowie
i ojcowie, stróżu ziemi.

50 Dzielnica Bharaty owa,
ta, na której my żyjemy,
zbożna, wcześniej już istniała.
Wszystko o niej usłyszałeś.