6.12. Ląd Śaka

Dhrytarasztra rzekł:
1 Omówiłeś należycie
rejon Dźambu, o Sańdźajo,
teraz opisz zgodnie z rzeczą
jego rozmiar i średnicę.

2 Przedstaw wielkość oceanu,
wszak twa wizja niezmącona,
składnie opisz lądy Śaka
oraz Kuśa, o Sańdźajo.

3 Ląd Śalmala i ląd Krauńća
opisz, synu Gawalgany.
Powiedz wszystko mi o Rahu,
o Księżycu i o Słońcu.

Sańdźaja rzekł:
4 Liczne lądy są, o królu,
nimi świat ten jest pokryty.
Siedem tobie z nich przedstawię
i planety, Słońce, Księżyc.

5 Osiemnaście więc tysięcy
oraz setek sześć okrągłych
pasmo Dźambu stai mierzy*,
o potężny panie ludów.

6 Dwakroć taki, mówią, rozmiar
oceanu słonej wody,
zdobny w koral i klejnoty,
wiele krain nań rozsianych.

7 Ów ocean w kształcie kręgu
ozdobiony jest górami
barwnymi od minerałów,
mrowiem siddhów i ćaranów.

8 Śaka teraz ląd opiszę
akuratnie, władco ziemi,
ty zaś, synu Kurów, słuchaj
mowy mojej jak należy.

9 Ląd ów jest dwukrotnie większy
od Dźambu, o królu ludów,
i ocean odpowiednio
dwakroć większy jest rozmiarem*.

Śalmali i Kuśa, Krauńća
są kolejno dwakroć większe,
odpowiednio je otacza
morze wina oraz masła.

O Bharato, a ląd Śaka
mleka morzem okolony.

10 Tam pobożne są prowincje,
ludzie w nich nie umierają,
silni są, wyrozumiali.
Skąd by brak mógł tam zagościć?

11 Zwięźle, ale akuratnie
ów ląd Śaka opisałem.
Czy coś więcej chcesz usłyszeć,
o buhaju wśród Bharatów?

Dhrytarasztra rzekł:
12 O Sańdźajo, należycie
ów ląd Śaka opisałeś,
lecz skrótowo, o szlachetny,
teraz przedstaw go w szczegółach.

Sańdźaja rzekł:
13 A więc, królu, tam pasm siedem
jest zdobionych klejnotami,
są kopalnie kruszców, rzeki,
słuchaj, jak je nazywają.
Wszystko ma tam przednie cechy
i jest zbożne, władco ludów.

14 Z gór najlepsza zwie się Meru –
tam wieszczowie, gandharwowie.
Na wschód biegnie, wielki królu,
pasmo gór Malają zwane,
z niego chmury wypływają,
by się rozbiec we wsze strony.

15 O potomku Kurów, dalej
wielkie góry Wododzierżne.
Wody czerpie z nich Wasawa*
stale, gdyż są najprzedniejsze.
Na nich to powstają deszcze,
gdy nadchodzi dżdżysta pora.

16 Tam, gdzie góry Raiwataka
wiecznie są ustanowione,
na niebie Rewati gwiazda
z ukazu Pradziada wyżej.

17 Dalej, królu, ku północy,
góry są Czarnymi zwane,
od ich barwy także ciemna
stała cera się mieszkańców.

Dhrytarasztra rzekł:
18 Wielce mnie zakłopotało,
to coś właśnie rzekł, Sańdźajo.
Jak mieszkańcy ciemność skóry
zyskali, woźnicy synu?

Sańdźaja rzekł:
19 Mądry, wszak na wszystkich lądach
są jedynie dwa kolory:
biały, czarny, synu Kurów,
i odcienie między nimi.

20 Powiem ci, synu Bharaty,
skąd się nazwa Czarne wzięła:
tu przebywa sam Bóg Kryszna,
ciemność z jego wdzięku płynie.

21 Jeszcze dalej, władco Kurów,
szczęsne góry Durgaśaila
i Kesarin, skąd zawiewa
wiatr z zapachem pyłku kwiatów*.

22 Gór tych rozmiar odpowiednio
jest w stajaniach dwakroć większy.
Między nimi są dzielnice,
które mędrcy tak nazwali:

23 koło wielkiej Meru ziemia
Mahakaśą się nazywa,
dzielnicę dającą wodę
Północną Kumudą zowią,
a za pasmem Wododzierżnym
ziemia zwie się Sukumarą,

24 za Raiwatą jest Kaumara,
za Czarnymi Manićaka,
przy Kesarze jest Modakin,
jeszcze dalej Mahapuman.

25 W jego środku wielkie drzewo,
sławne, które przewyższyło
wysokością, szerokością
drzewo dźambu z lądu Dźambu.

26 Jest tekowym nazywane
drzewo w środku tego lądu.
Zbożne ludzkie tam prowincje,
w których czczony jest Śankara.

27 Spacerują tam siddhowie,
ćaranowie i niebianie.
Wielce prawi są poddani
podzieleni w cztery stany.

28 Stany rade ze swych zadań,
nie uświadczysz tam kradzieży.
Ludzie, królu, długo żyją,
bez starości i bez śmierci.

29 Potężnieją tam poddani
niczym rzeki w porze deszczu.
Strugi niosą świętą wodę,
Ganga bieży wielorako.

30 Sukumari i Kumari,
Sita oraz Kaweraka,
Mahanadi, o Kaurawjo,
oraz rzeka Manidźala,
także Ikszuwardhanika,
o najlepszy wśród Bharatów –

31 oto rzeki z świętą wodą,
o radości rodu Kurów,
a są setki ich tysięcy,
z nich Wasawa deszcze spuszcza.

32 Uświęcone, wśród strug pierwsze –
nie da się wyliczyć wszystkich
imion, które im nadano
ani podać ich rozmiarów.

33 Ludzie mówią, że tam cztery
są krainy urokliwe:
Maśaka, Manasa, Maga
i Mandaga jako czwarta.

34 W Madzie głównie są bramini
radujący się swą pracą,
w Maśace rycerze prawi,
co pragnienia swe spełniają.

35 Zaś w Manasie są wytwórcy,
królu, którzy z pracy żyją.
Słudzy żądze angażują,
w prawie, zysku się wyznają,
i prawości są oddani –
ci w Mandadze zamieszkują.

36 Króla nie ma tam ni kary,
ni policji, o monarcho,
jej mieszkańcy swą prawością
chronią prawo między sobą.

37 Tyle tylko jest możliwe
o tym lądzie opowiedzieć,
tyle jest do usłyszenia
o potężnym lądzie Śaka.