10.13. Wypuszczenie pocisku

Waiśampajana rzekł:
1 Gdy tak rzekł najlepszy z wojów cieszący Jadawów wszystkich,
w broń wszelką wyposażony świetnie, wsiadł na wielki rydwan
zaprzężony w piękne konie kambodźańskie, zdobne złotem.

2 Dyszel wspaniałego wozu barwy wschodzącego słońca
z prawej strony ciągnął Wojak, z lewej strony Pięknogrzywy,
po ich bokach wóz ciągnęły Chmury Kwiat i Gromochmurny*.

3 Rydwan krasił maszt flagowy niczym wznosząca się magia,
boski twór Wiśwakarmana* w przeróżne klejnoty zdobny.

4 Na nim widać było sztandar tego głosiciela prawdy,
na sztandarze – syn Winaty, wielki nieprzyjaciel węży
lśniący w promienistym kręgu*.

5 Wsiadł na rydwan Hryszikeśa*, ów sztandar łuczników wszystkich,
z nim Ardźuna prawy w czynie i król Kurów, Judhiszthira.

6 Lśnili wielcy rydwannicy, obaj będąc na rydwanie
z Daśarhą, łucznikiem Śarngi*, jak z Wasawą Aświnowie*.

7 Gdy Daśarha ich umieścił na rydwanie sławnym w świecie,
batem najwspanialsze konie, pełne żwawości, popędził.

8 Rumaki ruszyły pędem, ciągnąc najwspanialszy rydwan,
na którym dwaj Pandawowie byli oraz byk Jadawów.

9 Wielki hałas wszczęły konie, które szybko gnały, ciągnąc
dzierżyciela łuku Śarngi jakby wzlatywały ptaki.

10 Tygrysy wśród mężów pędząc za łucznikiem Bhimaseną,
po chwili, Bharatów byku, wraz z nim w biegu się spotkali.

11 Choć spotkali rydwannicy Kaunteję wrzącego gniewem,
nie umieli go powstrzymać pędzącego wprost na wroga.

12 Przed oczami tych czcigodnych, wspaniałych łuczników, Bhima
pędził nad brzeg Bhagirathi*, niesiony przez rącze konie,
gdzie – jak słyszał – był syn Drony, kat synów tych wielkich duchem.

13 Zobaczył nad brzegiem rzeki sławnego, wielkodusznego
Krysznę Dwajpajanę Wjasę* siedzącego wraz z wieszczami.

14 Zobaczył też tam w pobliżu okrutnego syna Drony
posmarowanego masłem, okrytego trawą kuśa,
z włosami pełnymi kurzu*.

15 Syn Kunti wielkoramienny, Bhimasena, wziął łuk, strzały,
popędził do niego prosto i wykrzyknął: „Powstań, powstań!”.

16 Syn Drony łucznika dostrzegł, strasznego, łuk dzierżącego,
dwóch stojących za nim braci na rydwanie Dźanardany
i z umysłem rozedrganym tak pomyślał: „Kres mój nadszedł”.

17 Lecz na duchu nie padł, w myślach przyzwał boską broń wspaniałą,
po czym chwycił lewą ręką Drony syn łodygę trzciny
i, gdy klęska mu groziła, w górę wzniósł tę broń niebiańską.

18 Nie mogąc znieść bohaterów tych stojących z boską bronią,
w gniewie srogie cisnął słowa: „Ku Pandawów zniweczeniu!”*.

19 Rzekłszy to, tygrysie królów, Drony syn – żar majestatu –
dla oszołomienia świata całego tę broń wypuścił.

20 Wówczas w tej łodydze trzciny powstał ogień i się zdało,
że wypali on trzy światy jak Czas-Śmierć w postaci Jamy.