11.19. Dostrzeżenie Wikarny

Gandhari rzekła:
1 Oto, Madhawo, Wikarna, syn mój mądrością wsławiony,
zabity leży na ziemi, po stokroć cięty przez Bhimę.

2 Wikarna wśród słoni leży, zabójco demona Madhu,
niczym ciemnymi chmurami spowite słońce jesienią.

3 Rękę tę jego stwardniałą od łuku dzierżenia, wielką,
sępy – chcąc jakoś tam pożreć – tną, choć ją chroni osłona.

4 Młodziutka małżonka jego zgnębiona pragnie powstrzymać
sępy te wciąż żądne łupu, lecz bezskutecznie, Madhawo.

5 Wikarna, wódz młody, heros, zbytku godny, byku mężów,
na zbytek zasługujący, w kurzu spoczywa, Madhawo.

6 A najlepszego z Bharatów, ciętego w miejscach śmiertelnych
strzałami z trzcin i żelaza, Lakszmi i dziś nie opuszcza*.

7 Durmukha leży zabity, twarz w górę zwrócił, ciął w bitwie
moc wrogów, lecz jego zabił heros, co śluby chciał spełnić*.

8 Twarz jego zżarta w połowie przez dzikie stworzenia, Kryszno,
lśni pięknie jak księżyc, synu, w siódmym dniu jasnej połowy*.

9 Dlaczego ten oto heros, syn mój z tą twarzą, o Kryszno,
zabity w bitwie przez wrogów piach oto i kurz pożera?

10 Gdy kroczył na czele bitwy, nikt nie zatrzymał Durmukhy,
jak świata bogów zdobywcę wrogowie zabić zdołali?

11 Spójrz, martwy leży na ziemi Ćitrasena – Barwny Heros,
syn Dhrytarasztry, był wzorem łuczników, Zabójco Madhu.

12 Zdobnego w barwne łańcuchy otaczają młode żony,
wychudłe z bólu, gromadnie łkają wśród stad dzikich bestii.

13 Niezwykle wygląda, Kryszno, dziwnie ta barwna mieszanka:
odgłosy lamentów kobiet wraz z dzikich bestii rykami*.

14 Wódz młody, wciąż otoczony przez najwspanialsze małżonki,
oto Wiwimśati leży w kurzu, poległy, Madhawo.

15 Woja padłego w potyczce – zbroję mu strzały strzaskały –
otacza Wiwimśatiego, mego dwudziestego syna,
sępów coś koło dwudziestki*.

16 Przedzierał się ten bohater w bitwie do armii Pandawów,
teraz do prawych znów mężów wdarł się, spoczywa na łożu.

17 Na twarz spójrz Wiwimśatiego, jest uśmiechnięta, jaśnieje,
piękny ma nos i brwi, Kryszno, do władcy gwiazd* jest podobna.

18 Przy świetnym tym przysiadają nimfy Wasawy – Świetnego*
jak tysiąc panien niebiańskich przy pląsającym gandharwie*.

19 Któż mógł pokonać Duhsahę, zabójcę armii herosów,
woja, co jaśniał w potyczkach i nieprzyjaciół swych miażdżył.

20 Pokryte strzałami ciało Duhsahy wygląda niczym
góra pokryta drzewami karnikary z mnóstwem kwiatów*.

21 A zmarły Duhsaha, mając złoty łańcuch, lśniącą zbroję,
wygląda jak Biała Góra*, na której pali się ogień*.