6.90. Klęska Kaurawów

I rzekł Sańdźaja:
Wpada we wściekłość król Durjodhana, widzi bowiem, że jego armia ginie w tej rzezi. Rusza zatem na Bhimasenę, dręczyciela wrogów. Napina ogromny łuk, huczący niczym grom Indry, i gęstym deszczem strzał Syna Pandu zalewa. A potem, kipiąc gniewem, nakłada na cięciwę nadzwyczaj ostrą pierzastą strzałę o grocie w kształcie półksiężyca. Łamie nią łuk Bhimaseny, a widząc kolejną okazję do ciosu, szybko następną nakłada – taką, co nawet góry przeszyje. Wypuszczona przez tego długoramiennego w pierś trafia Bhimasenę. Ciężko ranny, oblizuje kąciki warg. [5] Chwyta się swego godła świetlistego, inkrustowanego złotem, by nie upaść. Na widok Bhimaseny tracącego zmysły, zapłonął gniewem Ghatotkaća jak ogień, co wszystko chce spalić wokół siebie. A wielcy rydwannicy Pandawów pod wodzą Abhimanju z krzykiem podjeżdżają do króla w wielkim podnieceniu. [10] Drona Syn Bharadwadźi widząc, jak zbliżają się wściekli, w gorączce, takimi słowy zwraca się do twoich wielkich rydwanników:
– Ruszajcie duchem! Niech wam szczęście sprzyja! Osłaniajcie króla! W wielkim niebezpieczeństwie się znalazł, grzęźnie w topieli klęski!

Wściekli Pandawowie, wielcy łucznicy, z Bhimaseną na czele, w kierunku Durjodhany pędzą. Strzelają mnóstwem pocisków, myśląc o zwycięstwie, ryczą straszliwie i ziemią wstrząsają. A twoi ludzie, słowa mistrza usłyszawszy, pod wodzą Somadatty na wojska Pandawów ruszają. Krypa, Bhuriśrawas, Śalja, Aśwatthaman Syn Drony, Wiwinśati, Ćitrasena, Wikarna i mocarny król Sindhu oraz dwaj wielcy łucznicy z Awanti, Winda i Anuwinda, osłaniają Kaurawę. [15] Pandawowie i Dhrytarasztrowice robią dwadzieścia kroków w przód i podejmują walkę, chcąc sobie nawzajem śmierć przynieść. Syn Bharadwadźi długoręki, po tym, jak wydał swój rozkaz, napina wielki łuk i trafia Bhimę dwudziestoma sześcioma strzałami, a zaraz potem zalewa go wielkim ich deszczem jak chmura burzowa górę strugami wody jesienią. Arcyłucznik Bhimasena natychmiast odpowiada mu dziesięcioma strzałami o kamiennych grotach i w lewy bok go trafia. Zadrżał ciężko ranny starzec, Bharato, traci przytomność i osuwa się na ławę rydwanu.

Król Durjodhana i Syn Drony widzą, jak mistrz dygoce z bólu i rozwścieczeni na Bhimasenę ruszają. [20] Zoczył ich Bhimasena nadlatujących ku niemu niczym Jama kres Czasu niosący, spiesznie chwyta swoją wielką maczugę, migiem zeskakuje z rydwanu, wznosi ją niby Jama swoją pałkę i nieruchomo jakoby góra staje. Durjodhana i Syn Drony, najwięksi mocarze, spostrzegłszy, że Bhima podrywa swą maczugę podobną do okrytej szczytami góry Kajlasa, szparko ku niemu jadą. Wilczobrzuch pędem zaczyna biec im naprzeciw, kiedy tamci szybko gnają wprost na niego. [25] Patrzą wielcy rydwannicy Kaurawów, jak on się zbliża, straszny, kipiący gniewem, więc ramię w ramię pędem ku niemu lecą. Każdy z tych żołnierzy pod wodzą Syna Bharadwadźi chce zabić Bhimasenę i wszyscy różnorodną bronią w jego pierś mierzą, ze wszystkich stron nań napierając.

Widzą wielcy rydwannicy Pandawów, których Abhimanju wiedzie, że wielki rydwannik Bhima znalazł się w niebezpieczeństwie, jadą więc ku niemu, chcąc go z niego wyrwać, gotowi porzucić życie miłe. Bohaterski król Nadbrzeża Nila, najdroższy przyjaciel Bhimy, rozwścieczony, podobny chmurze granatowej, na Syna Drony rusza. Wszak od zawsze z nim rywalizował. Napina wielki łuk i trafia Syna Drony pierzastą strzałą jak Indra Mocarny, mój królu, ongiś trafił Danawę Wipraćittiego trudnego do pokonania, najstraszniejszego spośród bogów, którego ognisty gniew całym trójświatem wstrząsał. [30] Syn Drony, trafiony pierzastą strzałą Nili z mocnym grotem, zbolały i krwią zalany, we wściekłość wpada. Ów najlepszy z rozumnych z łoskotem podobnym do gromu Indry napina swój jasny łuk, owładnięty myślą, by zabić Nilę. Wymierza weń strzałę niedźwiedzią szlifowaną przez kowali, zabija jego cztery wierzchowce i godła na ziemię zwala, siódmą zaś strzałą niedźwiedzią trafia Nilę w pierś. A tamten, ciężko ranny, cały się trzęsąc, opada na tył rydwanu.

Widzi Ghatotkaća, że król Nila podobny do kłębowiska chmur ciemnych przytomność stracił, i rozwścieczony, w otoczeniu braci rusza na Syna Drony, tak pięknie walczącego. [35] A wraz z nim pędzą inni rakszasowie upojeni bojem. Rozpłomieniony Syn Bharadwadźi zoczył tego rakszasa, gdy nadlatywał strasząc swym wyglądem, i spiesznie naprzeciw mu jedzie. W gniewie uderza na stojących z samego przodu popleczników Ghatotkaći – potwornych Nocnych-Wędrowców. Przerażeni strzałami wypuszczanymi przez Syna Drony biorą nogi za pas. Rozjuszył się na ten widok Ghatotkaća Syn Bhimaseny i rzuca wielki, straszny czar-koszmar, który omracza Syna Drony. Był bowiem ten król rakszasów znawcą czarów. [40] Wprawia on w przerażenie wszystkich twoich ludzi, bo oto widzą siebie nawzajem, jak leżą zaszlachtowani na ziemi, w drgawkach, w opłakanym stanie, krwią zalanych – Dronę, Durjodhanę, Śalję i Aśwatthamana, najlepszych wielkich łuczników, najważniejszych Kaurawów – ale też innych rydwanników rozpłatanych, martwe słonie, konie i jeźdźców po tysiąckroć posiekanych. Na ten widok twoja armia pędem uciekać poczyna, choć ja i Bhiszma O-Boskim-Ślubowaniu krzyczymy do nich:
– Walczcie! Nie uciekajcie! To tylko czar rakszasów rzucony przez Ghatotkaćę!

Ale oni, całkiem otumanieni, nie zatrzymują się, nie wierzą bowiem w przerażeniu naszym słowom. [45] Tymczasem Pandawowie widząc, jak tamci uciekają, ryknęli jak lwy razem z Ghatotkaćą, a zewsząd dały się słyszeć głośne dźwięki konch i bębnów. I tak oto wszystkie twoje wojska złamał zły Syn Hidimby – tuż przed zachodem słońca rozpierzchły się na wszystkie strony.