6.84. Walka Bhimy

I rzekł Sańdźaja:
Wielce się Bhiszma w boju rozsrożył, aż płomienie zeń biją we wszystkie strony. Nie są w stanie patrzeć na niego Pandawowie tak jak na rozpalone słońce – twórcę dnia. Jednak na rozkaz Syna Prawa wszystkie wojska ruszają na Syna Gangi. Siecze ich ostrymi strzałami Bhiszma, pyszniąc się w boju, obalając na ziemię pociskami Somaków wraz ze Sryńdźajami i Pańćalów, wielkich łuczników. A Pańćalowie razem z Somakami, pod naporem pocisków Bhiszmy, atakują go w wielkim pędzie, porzucili już bowiem strach przed śmiercią. [5] Bhiszma Syn Śantanu, mąż wielki, z całą siłą odcina im ramiona i głowy, o królu, gruchocze ich rydwany – ojciec twój O-Boskim-Ślubowaniu. Lecą na ziemię głowy konnych. Widzę, jak słonie niczym wielkie góry leżą już bez jeźdźców, nieprzytomne od uderzeń pocisków Bhiszmy, mój królu.

Żaden mąż nie jest lepszy od niego poza mocarnym Bhimaseną, panie plemion. I to właśnie on podjeżdża do Bhiszmy i walczyć z nim zaczyna. I łoskot wielki się podniósł, gdy oni się bili, a wojska wszystkie potworną przybrały. [10] A Pandawowie w podnieceniu niczym lwy ryczą. Książę Durjodhana, otoczony braćmi, osłania Bhiszmę w tej walce, co zagładę ludziom niesie. Arcyrydwannik Bhima zabija woźnicę Bhiszmy i rydwan Bhiszmy jeździ teraz po polu bitwy, porwany przez spłoszone konie.

Wtedy Bhima chyżą strzałą, zabójco wrogów, z grotem jak krawędź brzytwy, bardzo ostrą, głowę Sunabhy odcina. Sunabha, twój syn, wielki rydwannik, na ziemię bez życia pada. Ale siedmiu jego braci, mój królu, nie puści płazem jego śmierci. To Aditjaketu, Bahwaśin, Kundadhara, Mahodhara, Aparadźita, Panditaka i niepokonany Wiśalaksza. [15] W świetlistych zbrojach, z orężem i godłami barwnymi atakują Pandawę żądni walki dręczyciele wrogów. Mahodhara strzela w Bhimę dziewięcioma pierzastymi strzałami, każda z nich niczym grom, jakim Indra, zabójca Wrytry, uderzył Namućiego. Aditjaketu uderza siedmioma, Bahwaśin pięcioma, Kundadhara dziewięcioma, a Wiśalaksza znów siedmioma, Aparadźita zaś, zwycięzca wrogów, wielki rydwannik całe mnóstwo strzał w mocarnego Bhimasenę wypuszcza, mój królu. I Panditaka trzema strzałami trafia go w tym boju. [20] Nie może znieść Bhima takiego uderzenia! Lewą ręką krzepko łuk dzierżąc, wypuszcza strzałę o giętych łączach, ścinając głowę twojego syna Aparadźity z twarzą o pięknym nosie, która spada na ziemię. Potem strzałą niedźwiedzią przeszywa wielkiego rydwannika Kundadharę, wysyłając go, na oczach wszystkich ludzi, do świata śmierci. Nakłada na cięciwę ten niezmierzony duchem strzałę ostrzoną na toczydle kamiennym i uwalnia ją w kierunku Panditaki, o Bharato, a ona, uderzywszy go, znika w ziemi jak wąż, przez swój czas ponaglany, gdy na śmierć ukąsi człowieka. [25] Ścina głowę Wiśalakszy, pamiętając o dawnych jego przewinach, a głowa Wiśalakszy na ziemię się stacza. Wielkiego łucznika Mahodarę żelazną strzałą w sam środek piersi uderza, mój królu, a ten pada bez ducha. Inną strzałą rozłupuje godło Aditjaketu, a jego głowę rozwala strzałą niedźwiedzią spiczastą – ów zabójca wrogów. I rozwścieczony strzałą o giętych łączach Bahwaśina wysyła do siedziby Jamy.

Pierzchają inni twoi synowie, panie plemion, wierzą bowiem teraz, że oto ziszcza się to, co Bhima ongiś mówił na zgromadzeniu w sali tronowej. [30] Książę Durjodhana, w rozpaczy z powodu śmierci swoich braci, krzyczy do swoich wojowników:
– Musimy zabić Bhimę!

A twoi synowie, wielcy łucznicy, patrzą na braci poległych i przypominają im się dobre, święte słowa, jakie do nich powiedział przemądry ochmistrz Widura o boskim wglądzie. „Oto się spełniają!” myślą. Ty, o królu, opętany chciwością, zamroczony miłością do syna, nie rozumiałeś jego wielkiej mowy, a ona teraz prawdą się staje. Celem mocarnego Pandawy jest zabicie twoich synów. Właśnie po to się narodził. [35] Król Durjodhana przypada do Bhiszmy, o dostojny, wielkim bólem przejęty i w pełnym udręki lamencie wybucha:

– Bhima w boju zabił moich braci! I giną inni wojownicy, choć starają się jak mogą! A ty, panie, jesteś bezstronny, zawsze nas lekceważyłeś. Złą drogę wybrałem! Wejrzyj na mój los!

Na te okrutne słowa twój ojciec O-Boskim-Ślubowaniu odpowiada Durjodhanie, a oczy ma pełne łez:
– Już wcześniej i ja, i Drona, i Widura, i świetlista Gandhari przestrzegaliśmy cię, kochany, ale tyś nie rozumiał prawdy. [40] Wszak umówiłem się z tobą, dręczycielu wrogów, że ani ja, ani mistrz Drona od walki uchylać się nie będziemy. Ale Bhima zabije każdego syna Dhrytarasztry, którego zoczy! Prawdę ci powiadam! Więc ty, królu, bądź nieugięty, podejmij twardą decyzję, by walczyć, i bij się z Pandawami, niebo mając za swoją ostoję. Nie da się pokonać Pandawów, nawet gdybyś sprzymierzył się z bogami i asurami, z samym Indrą na czele. A zatem skup się i walcz, bij się, Bharato!