6.65. Ustawienie szyków

I rzekł Sańdźaja:
Gdy odeszła noc i wzeszło słońce, oba wojska znów podjęły walkę, mój królu. Ruszyli do ataku, kipiąc gniewem, śmierci wzajemnej pragnąc. Wcześniej swoje armie w szykach ustawili, popatrując na siebie nawzajem, podnieceni, gotowi do walki wojownicy – Pandawowie i Dhrytarasztrowice, boś ty słuchał złych doradców, królu! Bhiszma Szyk Makary osłaniał, o królu, i takoż Pandawowie swego szyku strzegli.

[5] I oto twój wielki ojciec Bhiszma O-Boskim-Ślubowaniu, arcyrydwannik, wyjeżdża na linię frontu otoczony wielkim zastępem rydwanów. Za nim idą następni, jedni za drugimi, ustawieni odpowiednio do oddziału: rydwannicy, piechota, słonnica i kawaleria. Widzą przesławni Pandawowie, jak tamci do boju ruszają i ustawiają się w królewskim, niezwyciężonym Szyku Jastrzębia. Dziób ozdabia mocarny Bhimasena. Oczami są niepokonany Śikhandin i Dhrysztadjumna Wnuk Pryszaty. Na głowie stoi Satjaki Silny- Prawdą, a na szyi – Ardźuna Syn Prythy, Gandiwą potrząsając. [10] Lewe skrzydło stanowi cała dywizja wraz z czcigodnym Drupadą o wielkim duchu i jego synem. Na prawym skrzydle staje Kaikeja*, dowódca dywizji, a za nim synowie Draupadi i mężny Abhimanju Syn Subhadry. A w ogonie ustawia się sam król Judhiszthira czcigodny, piękny swoją siłą, razem z braćmi bliźniakami.

Bhima wychodzi na czoło Szyku Makary i rusza na Bhiszmę, strzałami go okrywając. Ale Bhiszma ciężkimi pociskami uderza, wywołując zamęt w ustawionej w szyku armii Synów Pandu. [15] Wśród tego zamętu Ardźuna Zdobywca-Skarbu, stojący na czele armii, błyskawicznie trafia Bhiszmę tysiącem strzał. Powstrzymuje jego atak i z rozochoconymi wojami do walki się ustawia.

Wspomniał wtedy król Durjodhana, rydwannik najmocniejszy z mocarnych, na straszną rzeź, jakiej ten siłacz dokonał, i śmierć braci swoich. I rzecze do Drony Syna Bharadwadźi:
– Mistrzu, ty zawsze chciałeś mojego dobra, bezgrzeszny. Wszak my, mając wsparcie w tobie i w wielkim praojcu Bhiszmie, z pewnością pokusić byśmy się mogli nawet o zwycięstwo nad bogami samymi, a cóż dopiero nad Synami Pandu, trzebieńcami skarlałymi. Więc spraw, by oni zginęli! Niechaj ci szczęście sprzyja!

Słyszy te słowa Drona i razem z twoim synem, czcigodny, na szyk Pandawów uderza. [20] Widzi to Satjaki Wnuk Śiniego. Zatrzymuje Dronę i tak zaczyna się bój pełen zgiełku, od którego włos się jeży. Syn Bharadwadźi, płonąc z gniewu, ostrymi strzałami Wnuka Śiniego w obojczyk trafia, śmiejąc się pod wąsem. Bhimasena, takoż w gniewie, uderza na Syna Bharadwadźi i tak oto Satjakiego osłania przed Droną, najlepszym z wojowników. Teraz Bhiszmę i Śalję gniew ogarnia i zasypują Bhimasenę strzałami, o czcigodny. [25] W gniew wpadają Abhimanju i Synowie Draupadi, którzy szyją ostrymi strzałami w tamtych, co broń gotową do uderzenia podnoszą, czcigodny. Ale oto do Bhiszmy i Drony mocarnych, nadlatujących w ataku, wielki łucznik Śikhandin podjeżdża, ów mąż bohaterski. Mocno dzierży swój łuk, co jak jak chmura burzowa huczy i w jednej chwili deszczem strzał ich zalewa, aż słońce zasłania. Wielki pradziad Bharatów już na Śikhandina chce ruszyć, ale się powstrzymuje, przypomina sobie bowiem o tym, że tamten jest kobietą. Z rozkazu twego syna nadjeżdża Drona, wielki królu, by osłonić Bhiszmę. [30] Śikhandin rusza na Dronę, najlepszego wojownika, cofa się jednak przed nim jak przed ogniem szalejącym w końcu Czasu. Twój syn, panie plemion, z wielkim oddziałem osłaniając Bhiszmę, rusza do ataku, gnany pragnieniem wielkiej sławy. Pandawowie, mój królu, z Ardźuną Zdobywcą-Skarbu na czele, zakleszczają Bhiszmę, a myśli swoje wszystkie na zwycięstwie skupiają. I rozpoczyna się bój straszny, jak pradawny bój bogów i Danawów, między tymi, co zwycięstwa pragną i wiecznej sławy niepojętej.