6.49. Zwycięstwo Dhrysztadjumny

I rzekł Drhytarasztra:
Opowiedz mi, Sańdźajo, jak walczyli ze sobą wielki łucznik Drona i Dhrysztadjumna król Pańćalów, obaj do boju skorzy? Myślę, że niebiańskie zrządzenie jednak mocniejsze jest od człowieczych wysiłków, skoro Bhiszma Syn Śantanu nie pokonał jeszcze Pandawy. Wszak gdy on we wściekłość wpadnie, zwyciężyć może światy ruchome i te bez ruchu. Jakże więc nie udało mu się przemóc swoją siłą Pandawy w tej walce?

I rzekł Sańdźaja:
Posłuchaj, królu, o tej najokrutniejszej z wojen, lecz zimną krew zachowaj! Pandawom nie dadzą rady nawet bogowie wraz z Wasu. [5] Drona atakuje Dhrysztadjumnę ostrymi strzałami, strzałą niedźwiedzią strąca jego woźnicę z siedziska rydwanu i cztery jego konie czterema najlepszymi pociskami zabija, panie! Ale Dhrysztadjumna trafia Dronę dziewięcioma ostrymi strzałami i ze śmiechem ów mąż dzielny woła do tamtego:
– Stawaj! Stawaj!

W odpowiedzi rozpalony Drona Syn Bharadwadźi o niezmiernym duchu strzałami swymi zawziętego Dhrysztadjumnę okrywa. I chcąc zabić Syna Pryszaty, wyciąga strzałę straszną, która razi jak jak grom Indry Mocarnego, do pałki Śmierci podobną. [10] Słychać przerażone krzyki wśród wojska całego, Bharato, na widok Syna Bharadwadźy, gdy tę strzałę na cięciwę nakłada. I ja na ten cud patrzę – na to męstwo Dhrysztadjumny! – samojeden stoi w boju, jak góra niewzruszony, mąż bohaterski! Leci ku niemu ta straszna strzała, cała w płomieniach, śmiercionośna, a on ją rozszczepia na dwoje, a potem deszczem strzał zalewa Syna Bharadwadźi. Widzą Pańćalowie i Pandawowie ten nadludzki czyn Dhrysztadjumny i okrzyki radości wznoszą. A on, pragnąc Dronę uśmiercić, włócznię nadzwyczaj chyżą, ozdobioną złotem i klejnotami kocim okiem zwanymi, ciska ku niemu – ten mocarz! [15] Uśmiechnął się jego pod wąsem Syn Bharadwadźi i rozszczepia tę włócznię, co ku niemu chyżo leci złotem migocąc. Widzi mocarny Dhrysztadjumna swą włócznię strzaskaną i zalewa Dronę deszczem strzał, panie ludzi. Ale i ten deszcz strzał przesławny Drona powstrzymuje, łamiąc łuk Dhrysztadjumny Syna Drupady w samym środku. A tamten mocarz przesławny, pozbawiony łuku, maczugę ciężką, żelazną ku Dronie rzuca. Pędzi ta maczuga z wielką prędkością gnana żądzą zabicia Drony. I oto jestem świadkiem niezwykłego męstwa Syna Bharadwadźi! [20] Po mistrzowsku zwodzi maczugę świecącą od złota z jej trasy, posyła ją w kierunku Wnuka Pryszaty i jeszcze strzały niedźwiedzie o złotych nasadach, niezwykle ostre, bo na toczydle wecowane, odpala. Przebijają one zbroję dumnego Dhrysztadjumny i pić jego krew poczynają. Ale tamten za drugi łuk chwyta i pięcioma strzałami Dronę przeszywa. Obaj krwią rozkwitają – tygrysy ludzi – jak dwa drzewa leśnego płomienia w czas wiosny. Jednak zawzięty Drona, królu, chełpiąc się swym męstwem w boju, i ten łuk Syna Drupady łamie, [25] a jego samego zalewa deszczem strzał o giętych łączach jak chmura górę niewzruszoną – mąż o duchu bezmiernym. Strzałą niedźwiedzią zwala jego woźnicę z rydwanu, a cztery konie czterema strzałami ostrymi zabija, jak lew rycząc. I jeszcze jedną taką strzałą wybija mu z ręki łuk. Dhrysztadjumna zaś, choć ma łuk złamany, choć jego rydwan jest bezużyteczny po stracie koni i woźnicy, zeskakuje na ziemię, maczugę dzierżąc w rękach, czym wielkiego męstwa dowodzi. Ale ledwo zeskoczył, a już Drona strzałami bez wiechcia na ziemię go powalił. [30] Oczom własnym nie wierzę! Ale Dhrysztadjumna bierze wielką świetlistą tarczę zdobną w sto księżyców, tęgi miecz niebiański chwyta w krzepkie ramiona i pędem na Dronę się rzuca, chcąc go uśmiercić, jak lew wygłodzony słonia w szale atakuje. I patrzę na ten cud – na męstwo Drony Syna Bharadwadźi, lekkość jego ręki, biegłość, z jaką broni używa, na siłę jego ramion, Bharato. Deszczem strzał spowija Dhrysztadjumnę Wnuka Pryszaty, aż ten nie może już go atakować, choć tak bardzo jest silny. I widzę też, jak ten wielki rydwannik w tym zalewie strzał tarczą zręcznie się osłania.

[35] Aż tu naraz Bhima długoręki, mocarny nadjeżdża, chcąc dać wsparcie szlachetnemu Wnukowi Pryszaty w tym boju. Wypuszcza ku Dronie siedem ostrych strzał, mój królu, i pomaga Dhrysztadjumnie wejść na swój rydwan. W tej samej chwili król Durjodhana rozkazuje królowi Kalingi, by ze swoją wielką armią osłonił Syna Bharadwadźi. Na rozkaz twojego syna rusza ta wielka armia w kierunku Bhimy. Arcyrydwannik Drona porzuca księcia Pańćalów i podejmuje walkę z sędziwymi Wiratą i Drupadą. Dhrysztadjumna zaś zawraca do Króla-Prawa Judhiszthiry. I rozpoczyna się bój między Kalingami i szlachetnym Bhimą – pełen wrzawy, co włos jeży, światu niesie grozę i zagładę, strach wzbudzając.