6.64. Końcowe pouczenia Bhiszmy

1 Bhiszma rzekł:
Książę, słuchaj tej litanii
bóstwa, które jest brahmanem,
ją bogowie i wieszczowie
ongiś tutaj wysłowili.

2 Narada o tobie mówi,
żeś bóg bogów, rządca, władca
nad sadhjami, niebianami,
znawca uczuć, myśli świata.
Markandeja zaś cię nazwał –
przeszłym, przyszłym, teraźniejszym.

3 Tyś ofiarą wszelkich ofiar
i ascezą pośród ascez,
bogiem pośród innych bogów –
tak szlachetny mówi Bhrygu.
Onegdaj powstała z Wisznu
postać straszna, lęk budząca*.

4 Tyś wśród Wasów Wasudewą,
tyś to Śakrę ustanowił,
tyś bóg bogów pośród niebian –
tak powiedział Dwaipajana*.

5 Drzewiej, w czas stwarzania istot
zwali Dakszę Panem Stworzeń
i demiurgiem wszystkich bytów –
takim cię Angiras chwalił.

6 Przejawione z twojej myśli,
niewidzialne z twego ciała,
niebianie z twej mowy wstali –
Asita Dewala mówi.

7 Głowa twa przenika niebo,
ramiona trzymają ziemię,
trójświat zaś jest twoim brzuchem,
tyś odwiecznym jest Człowiekiem.

8 Ci ascezą uświęceni
ludzie ciebie rozpoznają.
Tyś najświętszym jest wśród wieszczów,
którzy pragną jaźń oglądać.

9 Wśród szlachetnych wieszczów-królów,
którzy nie zbiegają z boju,
i podstawą są dla prawa –
tyś jest celem, Madhugromco.

10 O przemiły, tobiem sławił
prawdziwie Keśawę boga,
tak w szczegółach, jak i zwięźle,
zatem raduj się w Keśawie.

Sańdźaja rzekł:
11 Gdy twój, królu, syn wysłuchał
owej zbożnej opowieści,
Keśawę wielce docenił
i Pandawów rydwanników.

12 I znów Bhiszma syn Śantanu
tak odezwał się do księcia:
„Wysłuchałeś tej elegii
o Keśawie wielkim duchem,

13 oraz Narze, powiedzianej
zgodnie z tym, o co pytałeś.
I o celu, dla którego
obaj Nara z Narajaną
pośród ludzi się zjawili,

14 i dlaczego ci mężowie,
w boju są niepokonani,
a do synów Pandu w walce
nikt nie zdoła podejść, władco.

15 Kryszna wszak jest bardzo rady
ze sławetnych synów Pandu,
zatem mówię ci, o książę,
zawrzyj pokój z Pandawami.

16 Ciesz się ziemią jako włodarz
razem z braćmi potężnymi.
Bogów, Narę, Narajanę
znieważając, nie przeżyjesz!”.

17 Ojciec twój te słowa wyrzekł
i radosny, o monarcho,
księcia zaraz pozostawił,
a sam odszedł na spoczynek.

18 Szlachetnemu się kłaniając,
książę ruszył do obozu,
i legł na wygodnym łożu
w czas tej nocy, o buhaju.