6.31. Joga królewskiej wiedzy

Chwalebny Pan rzekł:
1 Więc największy sekret powiem
tobie, bo zazdrości nie znasz.
Gdy z mądrością wiedzę poznasz,
wraz od złego się wyzwolisz.

2 Król to wiedzy, król sekretów,
czysty, przedni i niezmienny,
pojmowany z doświadczenia,
prawość, którą łatwo spełniać.

3 Ludzie, którym braknie wiary
w owo prawo, o pogromco,
nie sięgnąwszy mnie, wracają
na szlak transmigracji śmierci.

4 Ja, o kształcie niezjawionym,
cały świat ten rozpostarłem.
Wszystkie byty we mnie trwają,
ale ja w nich nie przebywam.

5 Lecz nie trwają byty we mnie –
spójrz na me jogiczne moce!
Dzierżę byty, w nich nie trwając,
to ma jaźń wytwarza byty.

6 Wiatr potężny, wszędobylski
poza przestwór nie wychodzi,
tak też i istoty wszelkie
we mnie trwają – tak rozważaj.

7 Gdy dobiega eon końca,
w mą Naturę wchodzą byty,
na początku zaś eonu
znów, Kauntejo, je wyłaniam.

8 W swej Naturze przebywając,
emituję wciąż na nowo
bezwolną gromadę istot,
co w Natury legła woli.

9 Lecz te czyny mnie nie wiążą,
o ty, któryś zdobył skarby.
Nie lgnąc do żadnego czynu,
trwam w nich jakby obojętny.

10 Pod nadzorem mym Natura
bierne i ruchome rodzi,
to dlatego, synu Kunti,
wszechświat może się obracać.

11 Głupcy zaś mnie lekceważą,
gdy przybieram ludzką postać,
nieświadomi mego bytu
jako władcy wszystkich stworzeń.

12 Nadzieje bezmyślnych próżne,
czcze ich czyny, próżna wiedza,
gdyż w Naturze się schronili
czarciej, złudnej, demonicznej.

13 Lecz, o Partho, wielcy duchem
chronią się w Naturze boskiej,
wielbią mnie wyłączną myślą,
wiedząc, żem niewyczerpanym
jest początkiem wszego bytu.

14 Wciąż mnie sławią nieustannie,
trudzą się wytrwali w ślubach,
mnie z oddaniem się kłaniają,
stale przęgnąc się, mnie wielbią.

15 Jeszcze inni ofiarnicy
wielbią mnie ofiarą z wiedzy
lub w jedności, odrębności
czy w wielości cześć oddają
mi, który mam wszędzie twarze.

16 Jam obiatą, jam ofiarą,
jam libacją jest i ziołem,
jam jest mantrą oraz masłem,
ogniem i ofiarowaniem.

17 Jam jest ojcem tego świata,
matką, dziadem, konstruktorem,
poznawanym, czyścicielem,
dźwiękiem OM, oraz Wed trójką:
Ryćą, Samanem, Jadźusem.

18 Jestem celem, mężem, panem,
świadkiem, domem i schronieniem,
przyjacielem i skarbnicą,
powstaniem, zniszczeniem, trwaniem,
jam niezmiennym jest nasieniem.

19 Ja rozgrzewam, ja deszcz spuszczam,
powstrzymuję go, Ardźuno,
jestem bytem i niebytem,
śmiercią i nieśmiertelnością.

20 Somę pijący, z grzechów oczyszczeni,
znawcy trójwiedzy czczą mnie ofiarami
i upraszają o rajską siedzibę,
a gdy osiądą w świecie króla niebios,
to boskiej strawy w niebie zażywają.

21 Gdy już rozległy świat bogów skosztują,
stopią zasługi, w świat zstąpią śmiertelny.
Tak zdążający za prawami trójki,
żądni rozkoszy odchodzą, przychodzą.

22 Ludziom, którzy niepodzielnie
o mnie myślą i mnie wielbią,
którzy stale siebie przęgną,
daję zysk i utrzymanie.

23 A czciciele innych bogów,
którzy z wiarą cześć im dają,
ci mnie również czczą, Kaunejo,
lecz niezgodnie z regułami.

24 Ja kosztuję każdej z ofiar
i zaiste jam ich panem,
lecz nie znają mnie prawdziwie
i dlatego upadają.

25 Bogów chwalcy do nich idą,
zaś do przodków przodków chwalcy,
czczący duchy do nich idą,
do mnie zaś czciciele moi.

26 Przyjmę kwiat, liść, owoc, wodę,
gdy z miłością przedłożone
i z oddaniem, gdy zebrane
przez tego, co złożył siebie.

27 To, co robisz, co spożywasz,
co darujesz, ofiarujesz,
i ascezy jakie spełniasz,
uczyń je ofiarą dla mnie.

28 Z więzów czynu się uwolnisz,
od owocu zła i dobra,
zaprzężony w wyrzeczenie,
wyzwolony – do mnie przyjdziesz*.

29 Jam jednaki dla wszech istot,
nikt mi drogi czy niemiły,
lecz wielbiący mnie z miłością –
ci są we mnie, ja w nich jestem.

30 Nawet jeśli drań największy
mnie miłuje niepodzielnie,
trzeba mieć go za świętego,
gdyż właściwie zdecydował.

31 Szybko prawym on się stanie
i uzyska wieczny spokój.
Synu Kunti, to obiecaj,
że mój czciciel nie zaginie.

32 Choć o grzesznych narodzinach –
niewiasty, wytwórcy, słudzy –
gdy schronieni we mnie, Partho,
cel najwyższy osiągają,

33 ileż prędzej zbożny bramin,
wieszcz królewski czy też czciciel.
Będąc w świecie tym nietrwałym,
szczęścia zbytym, mnie się oddaj.

34 Mym czcicielem bądź, myśl o mnie,
wielbij mnie, mnie pokłon składaj,
tak to siebie zaprzęgając,
mnie oddany przyjdziesz do mnie.