6.9. Opis północnych dzielnic

Dhrytarasztra rzekł:
1 Nazwy dzielnic i pasm górskich
należycie, o Sańdźajo,
opisz mi, a w zgodzie z rzeczą
ukaż nadto gór mieszkańców.

Sańdźaja rzekł:
2 Na południe od gór Śweta,
zaś od Nili ku północy
jest dzielnica Ramanaka
przez ród ludzki zasiedlona.

3 Ludzie, którzy tam się rodzą
białej i szlachetnej rasy
wszyscy cudnie wyglądają,
ich najwyższy cel – przyjemność.

4 Dziesięć razy po lat tysiąc,
tysiąc pięćset na dokładkę
żyją oni, o monarcho,
zawsze w sercach są weseli.

5 Na południe od gór Śryngin,
a od Śwety ku północy,
tam gdzie rzeka Hairanwati,
jest dzielnica Hairanwata.

6 O królu, stronnicy jakszów
urodziwi i bogaci,
wielkiej siły tam mieszkają,
stale w sercach będąc radzi.

7 Lat tysięcy jedenaście,
tysiąc pięćset na dokładkę,
długość życia ich wynosi,
pierwszy pośród władców ludu.

8 Trzy są szczyty Śryngawantu,
królu, który ludźmi władasz:
jeden cały jest z kryształu,
drugi cudny zaś ze złota,

9 zamkami upstrzony trzeci,
z wszech klejnotów utworzony.
Tam Śandili* stale mieszka,
ta bogini samoświetlna.

10 Ku północy od tej góry,
poza pasmem Śryngawantu
aż do granic oceanu
jest dzielnica Airawata.

11 Słońce tam nie świeci, królu,
więc się ludzie nie starzeją,
jeno Księżyc wraz z gwiazdami
niczym lampa tam jaśnieje.

12 Blask i cera lotosowa,
oczy – dwa lotosu płatki,
cudnie pachną niczym lotos
ludzie, którzy tam się rodzą.

13 Nie są gnuśni*, woń ich piękna,
jeść nie muszą, beznamiętni,
brak tam kurzu i popędów,
wszyscy spadli z świata bogów.

14 Trzynaście tysięcy wiosen –
oto długość życia, królu,
ludzi, którzy tam mieszkają,
o najlepszy wśród Bharatów.

15 Dalej zaś, w północnej stronie
jest Ocean Mleka, panie,
mieszka tam Hari Waikuntha
w wozie z przeczystego złota*.

16 Powóz ów ośmiokołowy,
doń wprzęgnięte wsze istoty,
jak myśl szybki, bystry w pędzie,
z dźambu złota, barwy ognia.

17 On jest panem wszystkich istot,
on zwinięciem, rozpostarciem,
on, buhaju, jest też sprawcą
i sprawczości jest przyczyną.

18 On przestworem, wodą, ziemią,
wiatrem, ogniem, władco ziemi,
on ofiarą wszystkich stworzeń,
w jego ustach zjadacz obiat.

Waiśampajana rzekł:
19 Gdy wysłuchał słów Sańdźaji
Dhrytarasztra wielki duchem,
w medytacji się pogrążył
o swych synach, władco ludzi.

20 A gdy skupił myśl przez chwilę,
znów odezwał się w te słowa:
Oto czas, woźnicy synu,
bez wątpienia świat ten zwija
i znów wszystko rozpościera,
nie ma tutaj nic wiecznego.

21 Narajana, co jest z Narą,
wszelki dzierży byt, zna wszystko.
Zwą bogowie go Waikunthą,
Wedy pana zaś zwą Wisznu.