6.7. Góry i dzielnice

Dhrytarasztra rzekł:
1 Zwięźle ląd ów przedstawiłeś,
teraz opisz szczegółowo.
Dokąd obszar ziemi sięga,
co w zającu jest widoczny,
o rozmiarze jego powiedz,
potem opisz nam pippalę*.

Waiśampajana rzekł:
2 Przez monarchę zagadnięty,
tak Sańdźaja odpowiedział:

Ku północy się rozciąga
sześć klejnotów wśród pasm górskich.
Z obu stron się zanurzają
w morze wschodnie i zachodnie.

3 Himawant i Hemakuta,
Niszadha wśród pasm najlepsze,
Nila sute w chryzoberyl,
Śweta o srebrzystym blasku,
wszystkich minerałów dawca
Śryngawant – gór oto nazwy.

4 Są to, królu, pasma górskie,
miejsca siddhów i ćaranów,
odległości między nimi
na tysiące staj się ciągną*.

5 Są tam zacne ludzkie kraje –
to dzielnice, o Bharato,
we wszech stronach zamieszkane
przez istoty różnych maści.

6 Stąd po szczyty Himavanta
jest dzielnica Bharatowa,

Kimpuruszów* jest siedzibą
dzielnica za Himawantem,

dalej zaś za Hemakutą
leży dzielnica Hariego.

7 Na południe od gór Nila,
a na północ od Niszadhy
górskie pasmo jest na wschodzie
Maljawantem nazywane.

8 Dalej zaś od Maljawanty
góry są Gandhamadana.
Między nimi jest okrągła
złota góra zwana Meru.

9 Blask ma słońca wschodzącego
niczym ogień, co bez dymu.
W dół rozciąga się na całe
stajań szesnaście tysięcy,

10 w górę osiemdziesiąt cztery
aż tysiące stajań mierzy*.
Trwa, zakrywszy sobą światy
w górze, w dole i poprzecznie.

11 Zaraz przy niej cztery lądy
umieszczone są, o panie.
To Bhadraśwa, Ketumala
i ląd Dźambu, o Bharato,
oraz zbożnych ludzi ziemia –
północna prowincja Kuru.

Ketumala jako czwarta
na zachodzie jest od Meru*.

12 Ptak tam mieszka Pięknolicy
z Pięknoskrzydłego* zrodzony.
Kiedy ujrzał złote ptaki,
oto jak pomyślał sobie:

13 „Jako że nie ma różnicy
między ptactwem góry Meru
przednim, średnim i poślednim,
zatem muszę ją opuścić”.

14 Stale ją obiega Słońce,
pan i władca wszelkich świateł,
Księżyc wraz z konstelacjami
i wiatr w prawo ją okrąża.

15 Boskim kwieciem i owocem
jest spowita owa góra,
wokół niej domostwa piękne
wsze ze złota z rzeki Dźambu*.

16 Są tam i zastępy niebian,
gandharwowie, asurowie,
i rakszasy, co w nimf gronie
zawsze bawią się na skałach.

17 W miejsce to przybywa Brahma,
Rudra i król niebian Śakra,
by ofiary różnorakie
spełniać, w jałmużnę bogate.

18 Pierwsi pośród nieśmiertelnych:
Tumburu, Narada, Haha,
Huhu oraz Wiśwawasu
tam przybywszy, słowią modły.

19 Siedmiu mędrców wielkich duchem,
z nimi Stworzeń Pan, Kaśjapa
tam przychodzą, chwała tobie,
zawsze podczas świąt rozlicznych.*

20 Na jej szczycie mieszka, królu,
wieszcz Uśanas z dziećmi Diti.
Jego są owe klejnoty,
jego góry z klejnotami.

21 Dzięki niemu bóg Kubera
włada czwartą częścią skarbów,
a szesnastą część bogactwa
ludzkiej rasie oferuje.

22 Przy niej po północnej stronie
cudny las drzew karnikara,
zdobny w kwiaty wszech sezonów,
siecią grani wyniesiony.

23 Bóg, Pan Zwierząt* osobiście
w otoczeniu boskich duchów
tam wraz z Umą się raduje –
sprawca dobra wszelkich istot.

24 W girlandzie z kwiatów karniki*,
co się wije aż ku stopom,
trojgiem oczu promienieje
niczym trojgiem słońc wschodzących.

25 Doskonali, w ślubach srodzy,
prawdomówni, religijni
mogą ujrzeć Maheśwarę,
podli dostrzec go nie mogą.

26 Ze szczytu masywu tego,
władco ludzi, Mlekonośna,
hołubiona przez trzydziestkę,
grzmiąca groźnie jak huragan,

27 zbożna, przez zbożnych kochana,
Ganga miła, Bhagirathi,
spada pędem niewstrzymanym
do Księżycowego Stawu,
który jej wodami wzrosły
wód ocean przypomina.

28 Chociaż góry nie są w stanie
jej utrzymać, to od dawna
dzierży ją przez lat tysiące
na swej głowie Maheśwara.

29 Po zachodniej stronie Meru
jest, o władco, Ketumala,
a w niej knieja lasów dźambu,
wielka niczym ogród Indry.

30 Lat tysięcy dziesięć mierzy
życie w kraju tym, Bharato,
mężowie o złotej cerze,
a kobiety niczym nimfy.

31 Ludzie, którzy się tam rodzą,
są bez chorób, zbyci zmartwień,
zawsze myśli ich radosne,
cera błyszczy niczym złoto.

32 Na szczytach Gandhamadany
Kubera, guhjaków władca
z rakszasami się raduje
w otoczeniu nimf zastępów.

33 Dalej za Gandhamadaną
u jej stóp są inne szczyty.
Lat tysięcy jedenaście
życia długość tam wynosi.

34 Mężowie są czarni, królu,
wielkiej mocy, pełni blasku,
wszystkie panny przeurocze,
błyszczą jak błękitne lilie.

35 Pasmo Śweta jest za Nilą,
a za Śwetą Hairanjaka.

Za górami Śweta dalej
jest dzielnica Hiranmaja,
za górami Śryngawantu
dalej jest dzielnica Kurów.

Airawatą nazywają
dzielnicę za Śryngawantem.

36 Dwie dzielnice w kształcie łuku –
północna i południowa,
a pośrodku Ilawryta –
oto jest i dzielnic piątka*.

37 Krok za krokiem ku północy
dzielnice się wzbogacają:
w długość życia, dobre zdrowie,
prawość, radość i pożytek.

38 W tych dzielnicach, o Bharato,
pełnią cieszą się istoty,
ziemia zaś, o wielki królu,
wypiętrzona jest górami.

39 Wielkie pasmo Hemakuty
górą zwane jest Kailasą.
Królu, tam syn Wiśrawasy*
z guhjakami się raduje.

40 Jest na północ od Kailasy
w kierunku Mainaki góry
wielka góra z złotym szczytem,
w całości z klejnotów, boska.

41 Przy jej zboczu jest ogromny,
boski staw o złotym piasku,
cudny, zwany Bindusara.
Tu monarcha Bhagiratha
ujrzał Gangę Bhagirathi
i przemieszkał długie lata.

42 Z klejnotów ofiarne słupy
oraz złote są ołtarze,
przy nich sławny Tysiącoki*
ryty spełnił, cel osiągnął.

43 Tam odwieczny Władca Duchów*,
pełen gwałtu, stworzył światy
i jest czczony w gronie duchów.
Jest tam również pięciu wieszczów:
Brahma, Nara, Narajana,
ojciec Manu oraz Sthanu.

44 Tu bogini Trójstrumienna*
pierwszy raz się objawiła,
gdy ze świata Brahmy spadła,
dzieląc się na siedem części:

45 Nalini, Waswokasara,
Saraswati wielce czysta,
rzeka Dźambu, Sita, Ganga
oraz Sindhu jako siódma.

46 Niepojęta, boskich ślubów,
Pana ona jest kreacją.
Przy niej spełnia się ofiarę,
gdy eonów tysiąc minie.

47 Niewidoczna i widoczna
w różnych miejscach Saraswati –
oto boskich Gang siódemka,
które sławi się w trzech światach.

48 Rakszasowie w Himawacie,
w Hemakucie guhjakowie,
w Niszadzie nagowie, węże,
a w Gokarnie* są asceci.

49 Mówią, że jest pasmo Śweta
domem bogów i asurów,
gandharwowie są w Niszadzie,
bramini-wieszczowie w Nili,
a Śryngawant, wielki królu,
ojców wszystkich jest siedliskiem.

50 Siedem dzielnic po kolei,
wielki królu, przedstawiłem,
zamieszkują je istoty
ruchome i nieruchome.

51 Ich fortuna jest przeróżna,
czasem boska, czasem ludzka,
i nie sposób jej odmierzyć,
kto jej pragnie, ten w nią wierzy.

52 Oto boski kształt zająca,
ten o który zapytałeś,

cała postać lądu Dźambu
w Księżyca odbita tarczy.

Po zająca stronach obu,
dwie dzielnice się znajdują –
północna i południowa.

Pięć kolejnych rozmieszczonych
w jego ciele aż po szyję,

ląd Wężowy i Kaśjapy
w uszach jego się znajdują*.

53 O królu, Malaja góra,
ma szczyt cudny w barwie miedzi.
Ona druhem jest dla lądu,
widać ją w zająca kształcie.