7.67 Ardźuna zabija Śrutajudhę

Sańdźaja rzekł:
1 Zatrzymali syna Prythy,
potężnego, odważnego,
za nim prędko zdążał Drona,
z rydwanników najprzedniejszy.

2 Pokryty ostrymi strzały,
niczym słońce promieniami,
począł palić wrogą armię
jak choroby ludzkie ciało.

3 Koń przeszyty, sztandar ścięty,
słoń zwalony wraz z kornakiem,
baldachimy połamane,
kół rydwany pozbawione,

4 wszędy woje uciekają
udręczeni jego strzały
– w takim bitewnym ferworze
nic nikt nie mógł już rozeznać.

5 Kiedy w boju uwalniali
między sobą chyże groty,
Ardźuna hufce wojskowe
kruszył, nękał raz za razem.

6 Ardźuna, co wielbił prawdę
i chciał spełnić swą przysięgę,
natarł końmi czystej bieli
na kasztany wozu Drony.

7 Chyżych strzał pięć i dwadzieścia,
które w czułe punkty szyją,
mistrz Drona w pupila wysłał,
ból zadając łucznikowi.

8 Najpierwszy wśród znawców broni
Bibhatsu ku niemu puścił
bystro strzały, które mogły
zniszczyć pęd wrogich pocisków.

9 Bełtami o prostym drzewcu,
gdy słał strzały on niedźwiedzie,
wielkoduszny go poranił
i uwolnił pocisk Brahmy.

10 Jako cud się nam to zdało,
czego Drona dokazywał –
choć był młody i się starał,
nie mógł sięgnąć go Ardźuna.

11 Jak chmur kłęby tysiącami
od wód ciężkie leją strugi,
z chmury Drony strzał potoki
lały się na górę Parthy.

12 Niemniej Ardźuna potężny
ów deszcz strzał pociskiem Brahmy
wnet powstrzymał i strzałami
przeciwdziałał bełtom Drony.

13 W białokonny rydwan posłał
Drona strzał pięć i dwadzieścia,
w Wasudewy pierś, ramiona
siedem dziesiątek wystrzelił.

14 Mądry Prythy syn ze śmiechem
mistrza, który sypał strzały
i uwalniał ostre bełty,
wstrzymał jednak w pojedynku.

15 Ci dwaj przedni rydwannicy,
gdy ich Drona atakował
straszny niczym ogień kresu,
byli w stanie go odeprzeć.

16 Kunti syn przybrany w diadem
odparował ostre strzały
wysyłane z łuku Drony
i na hufce Bhodźi* napadł.

17 Aby móc uniknąć Drony,
twardego jak wierch Mainaki,
natarł na Krytawarmana
i z Kambodźów Sudhakszinę.

18 Wówczas Bhodźa nieodparty,
bez emocji, lecz gwałtownie,
puścił dziesięć czaplopiórych
na tygrysa pośród ludzi.

19 Ardźuna skrzydlatą strzałą
przeszył go, o pierwszy z Kurów,
i trzy inne wypuszczając,
nieco omroczył Satwatę.

20 Bhodźa śmiejąc się w Ardźunę
i w Madhawę-Wasudewę
wraził w każdego z osobna
strzał pięć oraz dwie dziesiątki.

21 Ardźuna łuk jego przeciął
i szył w niego trzy siódemki
bełtów o ognistym grocie
niczym żmije jadowite.

22 Lecz rydwannik Krytawarman
inny łuk pochwycił w dłonie
i pięć bełtów szybko wraził,
o Bharato, w pierś Ardźuny.

23 Pięć strzał jeszcze dodatkowo
puścił ku synowi Prythy,
ten zaś jego pierś szeroką
przeszył dziewięcioma strzały.

24 Widząc, że syn Kunti przywarł
do wozu Krytawarmana,
Kryszna z Wrysznich się zadumał:
„Oby czasu nam starczyło”.

25 I tak rzekł do syna Kunti:
„Nie okazuj mu litości,
myśląc, że jest twoim krewnym,
zdezorientuj go i odstrasz!”.

26 Ardźuna swoimi strzały
omroczył Krytawarmana
i rączymi rumakami
pognał ku Kambodźów armii.

27 Gdy uchodził Białokonny*,
wściekły, mądry syn Hrydiki*
przygotował łuk i strzały
przeciw dwóm wojom z Pańćali.

28 Strzałami rydwanowymi
wstrzymał ich, gdy nadciągali
towarzysze dwaj Ardźuny,
Pańćalowie kół broniący.

29 Władca Bhodźów trzema strzały
co z żelaza były całe
przeszył ciało Judhamanju,
czterema Uttamaudźasa.

30 W odpowiedzi dwaj mężowie
strzał po dziesięć wypuścili
i obcięli mu proporzec
oraz łuk złamali w dłoni.

31 Półprzytomny z gniewu chwycił
syn Hrydiki łuk następny,
przeciął łuki dwóm herosom
i zasypał ich strzałami.

32 Inne łuki naciągnęli
i natarli znów na Bhodźę,
dzięki temu mógł Bibhatsu
we wrogie szeregi wkroczyć.

33 Lecz dwóch byków, wielkich wojów,
których Krytawarman wstrzymał,
w lukę szyku Dhartarasztrów
nie wkroczyło, mimo starań.

34 Białokonny w wielkim pędzie
dręczył wrogie dywizjony,
nie przemógł Krytawarmana,
choć po temu miał okazję.

35 Widząc go, kiedy nadciągał
bohaterski Śrutajudha,
natarł nań z wielką wściekłością,
potrząsając groźnym łukiem.

36 Trzy strzały w Parthę wypuścił,
siedemdziesiąt w Dźanardanę,
jedną zaś ostrą brzytwową
ściął proporzec syna Prythy.

37 Ardźuna wielce wzburzony
dziewięćdziesięcioma strzały
z prostym drzewcem dźgnął rycerza
jak się dźga bosakiem słonia.

38 Rycerz nie mógł znieść, o władco,
bohaterstwa syna Pandu,
siedemdziesiąt siedem k niemu
strzał z żelaza kutych puścił.

39 Lecz Ardźuna łuk mu przeciął
oraz zniszczył jego kołczan
i strzał siedem z prostym drzewcem
rozwścieczony w pierś mu wraził.

40 Władca z gniewu półprzytomny
łuk kolejny chwycił w dłonie
i strzał dziewięć w pierś, ramiona
syna Wasawy wypuścił.

41 Ardźuna, pogromca wrogów,
tylko na to się roześmiał
i strzałami tysięcznymi
uciemiężył przeciwnika.

42 Zręcznie zabił jego konie
i woźnicę ów rydwannik,
siłacz siedemdziesięcioma
żelaznymi szył go strzały.

43 Rydwan bez koni porzucił
Śrutajudha, mężny władca,
i pognał ku dziecku Prythy,
maczugę ujmując w dłonie.

44 Mężny władca Śrutajudha
zrodził się z boga Waruny
i Parnaśi* — rzeki — matki,
która chłodne wody toczy.

45 Dobro syna mając w sercu,
rzekła matka do Waruny:
„Niech w tym świecie mego syna
żaden wróg nie zdoła zmorzyć”.

46 Rad Waruna jej powiedział:
„Dam mu dar jemu należny,
boski oręż, dzięki czemu
syn twój będzie niezwalczony.

47 Jednak nikt pomiędzy ludźmi
nieśmiertelnym się nie stanie,
o najpierwsza wśród strumieni,
kto się zrodził, musi sczeznąć.

48 Dzięki mocy owej broni
będzie wszak niepokonany
przez wrogów podczas potyczki,
porzuć zatem swoje troski”.

49 Waruna wyrzekł te słowa
i maczugę dał z zaklęciem,
dzięki której Śrutajudha
w świecie był niezwyciężony.

50 Jeszcze pan, co wodą włada,
doń powiedział ku przestrodze:
„Nie ciskaj w niewalczącego,
gdyż ku tobie ona wróci”.

51 Teraz cisnął mężogromcę
ku temu, co ludzi dręczy,
mężny Kryszna cios ów przyjął
na swe ramię umięśnione.

52 Śauri nawet się nie zachwiał
jak Windhja targnięta wiatrem.
Więc łupnęła właściciela
jak źle skierowana klątwa.

53 Śrutajudhę uderzyła,
gdy stał mężny i porywczy,
uśmierciwszy wojownika,
sama też na ziemię spadła.

54 „Och, och!” – krzyki się rozległy
wówczas pośród wojowników,
jak ujrzano Śrutajudhę
własną bronią rażonego.

55 Jako że przeciw Keśawie,
co nie uczestniczył w boju,
Śrutajudha ją skierował,
więc maczuga go zabiła.

56 Jak Waruna przepowiedział,
tak też zginął Śrutajudha,
bez życia upadł na ziemię
przed obliczem wszech łuczników.

57 Ukochany syn Parnaśi,
padając, wszystkim się zdawał
królem drzew z konarów krocią
przez huragan powalonym.

58 Gdy ujrzeli Śrutajudhę,
gromcę wrogów zwalonego,
wszyscy woje się rozpierzchli
na czele z dowództwem swoim.

59 Wówczas mężny Sudakszina,
potomek króla Kambodźów,
gnając rącze konie, napadł
na Phalgunę, gromcę wrogów.

60 Prythy syn siedem strzał posłał,
woja co na wskroś przeszyły,
a gdy ciało przewierciły,
jeszcze w ziemię się wraziły.

61 Przeszyty ostrymi strzały
słanymi z łuku Gandiwy,
zwolnił dziesięć czaplopiórych,
które w Ardźunę godziły.

62 Trzema przebił Wasudewę,
a pięcioma syna Prythy.
W odpowiedzi zaś syn Prythy
ściął mu łuk oraz proporzec.

63 I ostrymi niedźwiedzimi
przeszył ciało mu syn Pandu.
Ten, lwi ryk wydając z piersi,
w syna Prythy trzy wypuścił.

64 Sudakszina dzielny, wściekły
włócznię o żelaznym drzewcu,
z dzwonkami, nadzwyczaj groźną
ku Gandiwodzierżcy cisnął.

65 Płonąc jak wielka kometa,
dosięgnęła rydwannika,
sypiąc iskry go przeszyła,
i na ziemię potem spadła.

66 Prythy syn niezwykle dzielny
przeszył konie, łuk, woźnicę
i proporzec czternastoma
strzałami czaplopiórymi,
a innymi bezlicznymi
rydwan pociął mu na części.

67 Księcia Kambodźów zawiodły
wszelkie plany i odwaga –
Pandu syn szerokim grotem
przebił serce Sudaksziny.

68 Członki jego rozrzucone,
w czułych punktach tkwiły strzały,
spadł mu diadem, bransolety,
padł bohater twarzą w błoto,
niczym sztandar zdruzgotany,

69 jak stabilne karnikary,
piękne, wyrosłe na szczycie,
konarzyste, w końcu zimy
silnym wiatrem powalone.

70 Leżał zabity na ziemi,
choć był godnym spocząć w puchu,
przystojny, miedzianooki,
potomek króla Kambodźów,
przeszyty uszatą strzałą
posłaną przez syna Parthy.

71 Kiedy armia twego syna
śmierć ujrzała Śrutajudhy
i z Kambodźów Sudaksziny,
zbiegła całkiem rozproszona.