7.54 Pocieszenie Subhadry

Sańdźaja rzekł:
1 Nocy tej nie mogli zasnąć
Wasudewa z Dóbr Zdobywcą,
z bólu cierpiąc i rozpaczy,
dysząc jak dwie groźne żmije.

2 Nary oraz Narajany
złość poznawszy, z niepokojem
bogowie wraz z dziećmi Wasu
rozważali: „Cóż się stanie?”.

3 Wiatry srogie wszędy dęły,
suche, upiorność wieszczące,
w tarczy słońca zobaczono
rząd chmur, który je przesłaniał.

4 Z pustki pioruny gruchnęły
z gromem oraz błyskawicą,
zadrżała powierzchnia ziemi
wraz z górami i lasami.

5 Morza się rozdygotały,
sioła wodnego stworzenia,
rzeki, co ku morzu płyną,
nurt ku górze zawróciły.

6 Zachowanie było dziwne
wozów, ludzi, słoni, koni,
pomnożenie świata zmarłych
radowało trupożerców.

7 Zawodziły wszem zwierzęta,
kał, urynę wydzielając.
Widząc wszystkie przeraźliwe,
włos jeżące złe omeny

8 oraz słysząc o przysiędze
siłacza Leworękiego,
zadrżeli wszyscy rycerze
w twojej armii, o buhaju.

9 Tak do Kryszny rzekł Ardźuna,
co był synem Głupcogromcy*:
„Pokrzep siostrę swą, Subhadrę,
jej synowej nieś pociechę.

10 O Madhawo, lęki usuń
siostry i synowej biednej,
pociesz je słowem o prawdzie,
wspartym na prastarych hymnach”.

11 Skłopotany Wasudewa
do Ardźuny domu ruszył
i zbolałą śmiercią syna
siostrę cierpiącą pocieszył:

12 „Nie rozpaczaj po młodzieńcu,
córko Wrysznich wraz z synową,
czas odmierza koniec istot,
nieuchronny, przeraźliwy.

13 Dla męża z zacnego rodu,
a zwłaszcza dla wojownika,
taka śmierć jak twego syna
jest wspaniała, nie lamentuj.

14 Cel przez mężnych upragniony
zyskał dzięki opatrzności
za sprawą reguł rycerskich,
rydwannik jak ojciec dzielny.

15 Pokonawszy licznych wrogów
i posławszy ich ku śmierci,
udał się do zbożnych światów,
wiecznych, pełnych obfitości.

16 Święci chcą ten cel osiągnąć
przez ascezę, osłuchanie,
wiedzę oraz ucznia śluby –
twój syn właśnie tego dopiął.

17 Jesteś matką, żoną woja,
woja krewną oraz córką,
więc nad synem nie płacz, miła,
on najwyższy cel osiągnął.

18 Władca Sindhu, dzieciobójca,
z krewnymi i przyjaciółmi,
nikczemnik owoce zerwie
arogancji swej i buty.

19 Kiedy jutrznia noc rozjaśni,
grzesznik ów, o pięknobiodra,
choćby skrył się w mieście bogów,
synowi nie ujdzie Prythy.

20 Jutro dowiesz się o głowie
władcy Sindhu w walce ściętej
i porwanej z pola Kurów,
otrzyj łzy, już nie rozpaczaj.

21 Wypełniwszy prawa wojów,
mąż dostąpił celu świętych,
ku któremu my dążymy
i żyjący z broni inni.

22 Barczysty z kresą na piersi,
który w boju się nie cofa
i najlepszych pokonuje,
syn twój ku niebiosom poszedł,
ostudź więc gorączkę, piękna.

23 Wrodził się w swojego ojca
i w rodzinę matki, mężny,
zabiwszy wrogów tysiące,
rydwannik, bohater poległ.

24 Pociesz zatem swą synową,
o królowo, wojowniczko,
i zanadto nie rozpaczaj,
jutro wieść miłą usłyszysz,
porzuć smutek, o córuchno.

25 Co syn Prythy przyobiecał,
to nastąpi nieuchronnie,
wola małżonka twojego
bezowocną być nie może.

26 Chociażby bogowie, węże, nocne mary,
ludzie, trupożercy, skrzydlaci, asury
strzegli króla Sindhu na bitewnym polu,
zmierzchu nie doczeka przez nich otoczony”.