7.52 Pocieszenie Dźajadrathy

Sańdźaja rzekł:
1 Słysząc wrzawę wielce głośną,
boleść Pandów za ich synem,
szpiedzy go powiadomili,
Dźajadratha się poderwał.

2 Serce z rozpaczy szalało,
ból gwałtowny go porażał,
nurzał się jak w oceanie
w głębiach dotkliwej rozpaczy.

3 Król Indusu zamyślony
na wiec władców zaraz spieszył
i w obliczu ludzkich bogów
począł głośno lamentować,

4 lęk przed ojcem Abhimanju
i wstyd słowa dyktowały:
„Spłodził go lubieżny Śakra
w łonie żony króla Pandu,

5 pragnie mnie ten głupiec przywieść
samotnego k wrotom śmierci.
Szczęście niech wam dopisuje,
ja chcąc żyć, do domu wracam,

6 chyba że mnie ochronicie,
kiedy równi mu jesteście.
Uwolnijcie mnie, was błagam,
od strachu przed synem Prythy.

7 Drona, Durjodhana, Krypa,
Karna, król Madry, Bahlika,
Duhśasana oraz inni
z szponów śmierci mogą zbawić.

8 Czy jednak owi panowie,
władcy ziemi razem wzięci,
przed Phalguną mnie ochronią,
gdy chce zabić, choć jest jeden?

9 Usłyszałem radość Pandów
i strach wielki mnie obleciał,
omdlewają moje członki,
jakbym zaraz miał tu skonać.

10 Dzierżca Gandiwy zaiste
przyrzekł, że dziś mnie zabije,
więc radośnie wykrzykują
Pandawowie, choć czas smutku.

11 Ni bogowie, gandharwowie,
węże, asury, rakszasy
odwrócić tego nie mogą,
cóż poradzą władcy ludzi?

12 Zatem dajcie pozwolenie,
o buhaje, dobro z wami,
zbiegnę w miejsce niewidoczne,
gdzie nie ujrzą mnie Pandowie”.

13 Gdy rozpaczał nieprzytomnie
i ze strachu zmysły tracił,
odrzekł książę Durjodhana,
ważąc bardziej własne plany:

14 „O tygrysie, się nie lękaj,
któż na ciebie, o buhaju,
stojącego wśród rycerstwa
mógłby natrzeć podczas boju?

15 Ja, syn Chmurodzielcy – Karna,
Ćitrasena, Wiwinśati,
Bhuriśrawas, Śala, Śalja,
także groźny Wryszasena,

16 Purumitra, Dźaja, Bhodźa,
Sudakszina – król Kambodźów,
długoręki Satjawrata,
Wikarna, silny Durmukha,

17 Duhśasana i Subahu,
król Kalingi z bronią w górze,
Winda oraz Anuwinda,
Drona z synem, syn Subali

18 i tyś pierwszy wśród łuczników,
bohater o wielkim blasku,
jak się możesz zatem lękać
synów Pandu, władco Sindhu?

19 Jedenaście moich armii
gotowych, by ciebie chronić,
będzie walczyć, się nie lękaj,
porzuć strach, władco Indusu”.

20 Władca Sindhu pokrzepiony
przez twojego syna, królu,
w towarzystwie Durjodhany
w nocy udał się do Drony.

21 Kiedy Dronie cześć on oddał,
k niemu przysiadł się z atencją
i kłaniając się, zapytał,
władco ludów, w takie słowa:

22 „Powiedz, panie, o różnicach
między mną oraz Phalguną
w celowaniu z odległości,
w sile rażenia, zwinności.

23 Znać też chcę różnicę w wiedzy
między mną oraz Ardźuną,
zatem wszechpotężny mistrzu
w zgodzie z prawdą o nich powiedz”.

Drona rzekł:
24 Co do nauk pobieranych,
z Ardźuną jesteście równi,
on wszak lepszy jest w praktyce
i na ból wytrzymałości.

25 Syna Prythy się nie lękaj,
pełniąc w boju powinności,
ja ochronię cię od groźby,
wątpliwości nie miej cienia.

26 Kogo moje ramię chroni,
tego i nie zmorzą bogi,
szyk dziś taki uformuję,
by go Partha nie przekroczył.

27 Zatem walcz i się nie lękaj,
zawsze swą powinność spełniaj,
drogą ojców i pradziadów
stale krocz, o władco ludzi.

28 Wedy wszak znasz należycie
i uczciłeś dobrze ognie,
i złożyłeś wiele ofiar,
śmierci zatem się nie lękaj.

29 Sięgniesz wielkiej pomyślności,
niedostępnej dla leniwych,
w boskie światy niezrównane
wejdziesz dzięki męstwu ramion.

30 Kurowie i Pandawowie,
Wryszni oraz inni woje,
nawet ja ze swoim synem –
wiedz, istoty my śmiertelne.

31 W zgodzie z biegiem czas potężny
wszystkich nas już ukatrupił,
i idziemy ku zaświatom,
każdy jeno ze swym czynem.

32 Asceci pełniąc ascezę,
osiągają zbożne światy,
woje trwając w powinności,
do tych samych się udają.

Sańdźaja rzekł:
33 Syn, o królu, Bharadwadźi
wlał otuchę w władcę Sindhu,
który lęk przed Parthą zrzucił
i ku walce skłonił myśli.