7.51 Przysięga Ardźuny

Judhiszthira rzekł:
1 Długoręki, gdy ruszyłeś
ku tym, którzy przysięgali,
mistrz starania wszelkie czynił,
by wolności mnie pozbawić.

2 Rychtując rydwanów oddział
i rzucając go do boju,
jednak ciemiężcę korpusów,
Dronę, wstrzymać zdołaliśmy.

3 Otoczyły go rydwany,
w tym i ja dobrze chroniony,
on bił chyżo naszych wojów,
dręcząc ich ostrymi strzały.

4 Kiedy Drona nas katował,
na szyk jego w bliskim starciu
nie mogliśmy nawet spojrzeć,
cóż tu mówić, by go złamać.

5 Wówczas wszyscy błagaliśmy
Subhadry syna, o bracie,
który w męstwie nie ma równych:
„Przerwij, miły, ów szyk Drony!”.

6 On gwałtem przez nas naglony,
niczym rączy koń do biegu
ruszył, by podźwignąć brzemię
niemożliwe do niesienia.

7 W twe instrukcje o wojaczce
oraz w męstwo uzbrojony
chłopiec wkroczył w szranki wrogów
jak w ocean Pięknoskrzydły*.

8 My za mężnym zdążaliśmy
synem córy Satwatowej,
pragnąc wkroczyć w szyki wroga,
tak jak tego on dokonał.

9 Król Indusu, podły włodarz,
Dźajadratha nas powstrzymał,
to za sprawą błogosławieństw,
których Rudra mu udzielił.

10 Wówczas Drona, Krypa, Karna,
Bryhadbala, Krytawarman
i syn Drony w sześć rydwanów
Subhadry syna oblegli.

11 Przez tych wielkich rydwanników
chłopiec w boju otoczony,
z całych sił im się opierał,
wspólnie rydwan mu zniszczyli.

12 A gdy już go zdruzgotali,
Duhśasany syn pośpiesznie,
z wielkim trudem i ryzykiem,
ku kresowi pchnął go życia.

13 Chłopiec tysiącami gromił
słonie, konie, wozy, jeźdźców,
setkę przednich dzieci królów,
niezliczonych innych wojów.

14 Do nieba odesłał w starciu
króla ludów Bryhadbalę,
po tym mąż ów wielce prawy
doszedł kresu swego życia.

15 Oto są i wydarzenia,
co rozpaczy nam przydały.
Tygrys ten pomiędzy ludźmi
zdąża ku niebiańskim światom.

Sańdźaja rzekł:
16 Ardźuna, słysząc te słowa,
które Król Prawa powiedział,
szepnął: „O kochany synu!”,
i zemdlony padł na ziemię.

17 Wszyscy o zgnębionych licach
Dóbr Zdobywcę przytulili,
cierpiąc, na się spozierali
oczyma co nie mrugały.

18 Gdy świadomość już odzyskał
syn Wasawy gniewem zdjęty,
jak w gorączce trząsł się cały,
oddech z trudem łapiąc w piersi,

19 dłonią dłoń swą krzepko ściskał,
dyszał i łzy z oczu toczył,
jak szaleniec wokół łypał
i w te słowa się odezwał:

20 „Prawdę wam tu obiecuję,
jutro zmorzę Dźajadrathę,
jeżeli się śmierci bojąc,
nie opuści Dhrytarasztrów

21 lub schronienia też nie przyjmie
Kryszny, Pierwszego Człowieka,
mego lub twojego, królu –
jutro zmorzę Dźajadrathę.

22 Zapomniał o mej przyjaźni,
pragnąc służyć Dhrytarasztrom,
jest przyczyną mordu dziecka –
jutro zmorzę Dźajadrathę.

23 Jeśli będą go ochraniać,
walcząc ze mną podczas starcia,
choćby Drona razem z Krypą,
bełtów deszczem ich zasypię.

24 O buhaje, jeśli tego
nie dokonam jutro w walce,
obym wielce zbożnych światów,
godnych wojów nie oglądał!

25 Światy matki swej zabójców
oraz światy ojcobójców,
spółkujących z żoną mistrza
oraz zdrajców i oszczerców,

26 zazdrosnych o ludzi świętych,
tych co stale obmawiają,
którzy kradną powierzone
albo wiarę innych niszczą,

27 kobiet, co jedzą przed mężem*,
krytykantów, grzechochwalców
oraz zabójców bramina
lub też światy krów oprawców,

28 lub tych, co dla podniebienia
jedzą pajas* czy ryż z grochem,
strawę z jęczmienia, warzywa,
ciastka, chleb albo mięsiwo,
do nich niechaj jutro pójdę,
gdy nie zmorzę Dźajadrathy.

29 Do tych światów, gdzie zdążają
ludzie niepoważający
tego, kto Wedę studiuje
intensywnie i dokładnie,
starszych, mistrzów oraz świętych
czy podwójnie urodzonych.

30 Tych, co stopą dotykają
ognia, krowy czy bramina,
co się w wodę wypróżniają,
plują albo mocz oddają,
to upiorne przeznaczenie
niechaj będzie mym udziałem,
gdy nie zmorzę Dźajadrathy.

31 Niechaj owo przeznaczenie
tych, co gości nie przyjmują,
którzy nago kąpiel biorą,
kłamliwych, przekupnych ludzi,
oszustów, zabójców jaźni,
co fałszywie oskarżają,

32 podłych, co jedzą na oczach
dzieci, żon, poddanych, służby,
nie częstując ich łakociem,
to upiorne przeznaczenie
niechaj mym udziałem będzie,
gdy nie zmorzę Dźajadrathy.

33 Okrutnych, co opuszczają
świętych, poddanych, posłusznych,
dłużej ich nie utrzymując,
krytykują dobroczyńców,

34 którzy zadusznych gomółek
sąsiadowi nie darują,
za to dadzą niegodnemu,
co kobiety ślubią podłe,

35 cel tych, co miary nie znają,
pijaków i niewdzięczników,
którzy braci krytykują,
niechaj pośpiesznie osiągnę,
gdy nie zmorzę Dźajadrathy.

36 Innych, co od praw odeszli,
które tutaj wymieniłem
i których nie wymieniłem,
przeznaczenie niech osiągnę,
gdy dzisiejsza noc przeminie,
a nie zmorzę Dźajadrathy.

37 Jeszcze inną tu przysięgę
znów przed wami dzisiaj złożę:
jeśli jutro zajdzie słońce,
a ten drań wciąż będzie żywy,
w płomień ognia, co zna wszystkich,
zaraz wejdę na tym miejscu.

38 Ptaki, węże, ludzie, bogi i antybogi,
bramini i wieszcze, nocne stwory, przodkowie,
inny stwór wszelaki ruchomy i w bezruchu –
żaden mego wroga niezdolnym będzie chronić.

39 Choć w podziemia umknie czy na szczyty wejdzie,
do siedziby niebian czy też miasta Diti,
wszędzie go dopadnę ostrych strzał setkami,
gwałtem o poranku głowę wroga zetnę”.

40 Rzekł to i napinać począł
łuk Gandiwę, co pasuje
do lewej i prawej dłoni.
Dźwięk ów głos jego zagłuszył
i powały nieba dotknął.

41 Gdy Ardźuna tak przysięgał,
Dręczyciel* dął w Pięciorodną,
a wielce wściekły Zdobywca
zadął w konchę swą, Dar Bogów.

42 Wiatrem z ust Aćjuty gwałtownie napełniona,
niski dźwięk z przepony wydała Pięciorodna,
brzmieniem rozedrgała podziemia, niebo, strony,
cały świat wraz z Bogiem jak pod koniec świata.

43 Kiedy przysiągł wielki duchem,
głosy wszelkich instrumentów
oraz lwie ryki Pandawów
z każdej strony się rozległy.