7.40 Abhimanju zabija brata Karny

Sańdźaja rzekł:
1 Z łukiem w dłoni głośno ryczał
i napinał wciąż cięciwę,
tak wpadł chyżo między wozy
owych dwóch szlachetnych wojów.

2 Śmiejąc się strzał dziesięć bystro
puścił w stronę Abhimanju
niedosięgnionego w boju,
w jego woźnicę, proporzec,
parasol oraz rumaki.

3 Widząc, jak ów krewny Kryszny,
co nadludzkich dzieł dokonał,
godnych ojca oraz dziada,
jest strzałami udręczony,
twoi woje w radość wpadli.

4 Abhimanju łuk naciągnął,
śmiejąc się, jedną skrzydlatą
obciął głowę brata Karny,
który spadł z wozu na ziemię.

5 Niczym drzewo karnikary
zrzucone i potargane
silnym wiatrem z szczytu góry –
takim ujrzał brata Karna
i wpadł w rozpacz, królu ziemi.

6 Czaplopierzastymi strzały
syn Subhadry pognał Karnę
i ku innym znów łucznikom
rzucił się bez chwili zwłoki.

7 Wielce sławny Abhimanju
niczym rekin rozjuszony
rozpiął sieć strzał i przeszywał
słonie, konie, wozy, pieszych.

8 Karna bełtów potokami
dręczony przez Abhimanju
zbiegł rączymi rumakami
i tak cały szyk się złamał.

9 Jak zasnute bywa niebo
strugą deszczu lub szarańczą*,
tak już nic nie było widać
za sprawą strzał Abhimanju.

10 Pośród twoich wojowników
dręczonych ostrymi groty
nikt poza władcą Indusu*
ustać pola nie był w stanie.

11 Syn Subhadry, byk wśród ludzi,
wówczas zadął w konchę swoją
i na Bharatowe wojska
chyżo napadł, o Bharato.

12 Kiedy krążył syn Ardźuny
pośród Bharatowej armii,
palił pędem swoich wrogów
jak wrzucony w trawę ogień.

13 Mordował ostrymi strzały
ludzi, słonie, wozy, konie,
gdzie się zjawiał, tam słał ziemię
bezgłowymi korpusami.

14 Cięci miotanymi strzały
siłą łuku Abhimanju,
chcąc żyć, przeszybko pierzchali,
swoich tratując w ucieczce.

15 Srogie strzały gigantyczne,
liczne, ostre, przeraźliwe
szyły wozy, słonie, konie,
potem szparko w ziemi grzęzły.

16 Wszędy się walały ręce
z bronią, mieczem, w bransoletach,
z karwaszem czy napalcznikiem,
ze złotymi precjozami.

17 Strzały, łuki oraz miecze,
korpusy i ścięte głowy,
z kolczykami i z wieńcami
ziemię słały tysiącami.

18 Części wozów jak siedziska,
dyszle i zdobione drzewce,
ośki, pozginane koła
i rydwany połamane,
włócznie, łuki, różny oręż
i wielkie sztandary ległe,

19 martwi woje, słonie, konie
w jednej chwili, panie ludów,
ziemię straszną uczyniły,
niemożliwą do przeprawy.

20 Szlachtowane dzieci władców
przyzywały się nawzajem
i dźwięk powstał przeraźliwy,
który serca mroził strachem.
A ów zgiełk — pierwszy z Bharatów —
brzmiał we wszystkich stronach świata.

21 Syn Subhadry gnał za armią,
rażąc w konie, wozy, słonie,
kluczył we wszystkich kierunkach
i druzgotał powalonych.

22 Nie mogliśmy go zobaczyć,
spowitego wojskiem, kurzem,
gdy zabierał, królu, życie
słoni, koni oraz ludzi.

23 Znów ujrzeliśmy przez chwilę
niczym słońce w dnia zenicie
Abhimanju, jak wypala
hordy swoich przeciwników.

24 W boju równy był Wasawie,
z Wasawy syna zrodzony,
Abhimanju, wielki królu,
jaśniał, stojąc pośród wojska.