7.39 Pokonanie Duhśasany i Karny

Sańdźaja rzekł:
1 Z śmiechem mądry Abhimanju
z ciałem pokrytym ranami
zwrócił się do Duhśasany,
wroga przed nim stojącego.

2 „Dzięki opatrzności widzę
w boju wroga, co się zjawił,
dumnego, bezlitosnego,
który prawa nie przestrzega
i uwielbia bluźnić innym.

3 Wszak to ty w sali zgromadzeń,
gdy król Dhrytarasztra słuchał,
ostrym słowem rozsierdziłeś
króla prawa Judhiszthirę
oraz Bhimę, gdy gadałeś
bzdury, upity zwycięstwem.

4 Owoc bliźnich ograbienia,
złości, braku wyciszenia,
chciwości, zniszczenia wiedzy,
wrogości, nieżyczliwości

5 oraz grabieży królestwa
ojców mych, groźnych łuczników,
zaraz dzisiaj tu spożyjesz,
za szlachetnych gniewu sprawą.

6 Dziś bezprawia owoc straszny,
w przytomności wszystkich wojów,
dzięki strzałom mym osiągniesz.
Głupcze, jam jest dłoń karząca!

7 Dzisiaj długów się wyzbędę
w boju, względem swojej złości,
względem rozsierdzonej Kryszny*
i pragnienia mego ojca.

8 Dziś, Kaurawjo, będę wolny
też od długu względem Bhimy.
Jeśli nie porzucisz walki,
życia już nie uratujesz!”.

9 Długoręki rzekł te słowa
i nałożył, gromca wrogów,
strzałę, zgubę Duhśasany,
z mocą wiatru, ognia kresu.

10 Gwałtem w jego pierś trafiła,
w miejsce mostka się wbijając,
i ponownie strzał dwadzieścia
oraz pięć posłał ku niemu.

11 Zadrżał gwałtownie rażony,
opadł na rydwanu ławę,
Duhśasana, wielki królu,
słabością przemożną zdjęty.

12 Omdlałego Duhśasanę,
zgnębionego strzałą wroga,
cierpiącego, z pola walki,
śpiesząc się, woźnica uwiózł.

13 Dzieci Draupadi, Wirata,
Pandawowie, Pańćalowie,
Kekajowie na ten widok
ryki lwie wydali z piersi.

14 Pośród Pandów w każdym miejscu
rycerstwo uszczęśliwione
w instrumenty różnych kształtów
uderzało oraz dęło.

15 Z uśmiechem obserwowali
wyczyny syna Subhadry.
Widząc, że ich wróg, choć mężny,
dumny, został pokonany,

16 dzieci Draupadi, co miały
rzeźby na szczycie proporców:
Śakry, Wiatru, boga Prawa
i bliźniaczych dwóch Aświnów,
oraz wielcy rydwannicy:

17 Satjaki i Ćekitana,
Dhrysztadjumna i Śikhandin,
Kekajowie, Dhrysztaketu,
Matsje, Pańćale, Sryńdźaje,

18 przeszczęśliwe dzieci Pandu,
Judhiszthirę mając z przodu,
wszyscy razem się rzucili,
pragnąc przerwać pierścień Drony.

19 Rozgorzała sroga bitwa
twoich z oddziałami wroga,
wojów pragnących zwycięstwa,
co przed bitwą nie uchodzą.

20 Królu ziemi, Durjodhana
rzekł wówczas do syna Radhy:
„Spójrz, jak mężny Duhśasana
popadł w władzę Abhimanju.

21 Wszak on pali niczym słońce,
w walce swoich wrogów niszcząc.
Teraz pędzą Pandawowie,
by syna Subhadry chronić”.

22 Karna wielce rozsierdzony,
dobroczyńca twego syna,
zasypał ostrymi strzały
Abhimanju złowieszczego.

23 Mężny jednak, w polu boju,
z pogardą dla swego wroga,
ostrymi, silnymi strzały
zabił jego zwolenników.

24 Znamienity Abhimanju
w syna Radhy szybko puścił
siedemdziesiąt i trzy strzały,
pragnąc dostać się do Drony.

25 Nikt go wstrzymać nie był w stanie,
gdy do niego w boju zmierzał,
i druzgotał rydwanników
jak asury Gromodzierżca*.

26 Ale Karna, chcąc zwycięstwa,
szanowany przez łuczników,
szył w syna Subhadry strzały,
boski oręż objawiając.

27 Pełen mocy uczeń Ramy*,
najprzedniejszy z znawców broni,
w boju dręczył swymi strzały
Abhimanju walecznego.

28 W walce nieśmiertelnym równy,
syn Subhadry ciemiężony
deszczem strzał potomka Radhy
w boju jednak się nie złamał.

29 Ostrzonymi na kamieniu,
niedźwiedzimi, z prostym drzewcem
zadziornymi swymi strzały
przeciął łuki bohaterów
i ciemiężyć zaczął Karnę
ów zwycięski syn Ardźuny.
Ściął mu łuk oraz proporzec,
te na ziemię wprost runęły.

30 Widząc Karnę w zagrożeniu,
jego młodszy brat w pośpiechu
ruszył na syna Subhadry,
ciężki łuk ujmując w dłonie.

31 Wówczas to synowie Prythy
ze sprzymierzeńcami swymi,
krzycząc oraz bijąc w bębny,
sławili Subhadry syna.