7.30. Zabicie Nili

Dhrytarasztra rzekł:
1 Gdy syn Pandu unicestwiał
wojsk korpusy, o Sańdźajo,
i w popłochu zbiegaliście,
czy zadrżały wasze serca?

2 Ciężko zebrać jest korpusy,
gdy zostaną raz złamane
i nie widzą ocalenia –
o tym powiedz mi, Sańdźajo.

Sańdźaja rzekł:
3 Mimo tego, panie ludów,
pragnąc szczęścia twego syna
i wśród ludzi chronić sławę,
poszli mężni w ślad za Droną.

4 Kiedy oręż w górę wznieśli,
docierając k Judhiszthirze,
dzieł szlachetnych dokonali,
choć prawdziwie się trwożyli.

5 Ich moc niezmierzoną była,
lecz znaleźli się w bliskości
Satjakiego, Bhimaseny
i mężnego Dhrysztadjumny.

6 Pańćalowie więc okrutni
ponaglali: „Dronę łapcie!”,
Kurowie, twoi synowie,
zaś krzyczeli: „Nie dać Drony!”.

7 Jedni wyli: „Dronę łapcie!”,
inni zaś: „Nie dać im Drony!”.
Kurowie i Pańćalowie
stawką w grze Dronę czynili.

8 Którą grupę Drona wybrał
rydwanników Pańćalowych,
w niej Pańćala Dhrysztadjumna
zaraz również się pojawiał.

9 Podczas owych strasznych zmagań
miejsc przydziały się zgubiły,
mężni mężnych spotykali,
w strachu biegli ci ku innym.

10 Lecz Pandawów w owym boju
nikt we drżenie nie mógł wprawić,
wspominając swe nieszczęścia,
przerażali hufce wrogów.

11 Skromni, dobrem kierowani,
w mocy byli okrutników,
żyć się zrzekli, zawrócili,
bijąc Dronę w srogim starciu.

12 Szafujący swoim życiem
woje o niezmiernej mocy
w boju strasznym się zderzali
niczym żelazo z kamieniem.

13 Nawet najstarsi nie znali
bitwy, jaka rozgorzała,
wcześniej takiej nie widzieli,
ni o takiej nie słyszeli.

14 Ziemia cała lekko drżała,
przez rycerstwo ciemiężona,
od ciężaru mas żołnierzy
srodze była obolała.

15 Masa wojsk Adźataśatru*
i wściekłego twego syna
drżeniem niebo zatrzymała
i potężny zgiełk wzbudziła.

16 Nadciągnęły tysiącami
synów Pandu zwarte szyki,
Drona w szrankach wszędy krocząc,
łamał je ostrymi strzały.

17 Gdy czyniący cuda Drona
gromił tak wrogie korpusy,
sam generał* doń się zbliżył
i zamierzał go powstrzymać.

18 Starcie Drony i Pańćalji
tak cudownym się zdawało,
że innego mu równego
nie było – oto me zdanie.

19 Nila błyszcząc niczym ogień –
łuk płomienny, w iskrach strzały –
palił pułki wojsk Kurowych
jak żar, co spopiela drewno.

20 Gdy tak niszczył całe pułki,
Drony syn* majestatyczny
zwrócił się do niego grzecznie
i z uśmiechem rzekł te słowa:

21 „Nilo, cóż, że wielu wojów
spalasz strzały płomiennymi,
ze mną jednym walcz wzburzony,
uderz mnie swą chyżą bronią!”.

22 Jego postać jak lotosy:
oczy płatki lotosowe,
twarz rozkwitłym jest lotosem –
Nila szył go pociskami.

23 Lecz syn Drony, choć zraniony
trzema niedźwiedzimi strzały,
sztandar, łuk oraz parasol
bystro ściął przeciwnikowi.

24 Więc z rydwanu Nila skoczył
z przednią tarczą i miecz dzierżąc,
niczym lotna strzała pragnął
głowę ściąć synowi Drony.

25 Lecz gdy miecz on w boju wznosił,
Drony syn niedźwiedzią strzałą
z lekkim śmiechem ściął mu głowę,
z kolczykami, z pięknym nosem.

26 Był wysoki, twarz jak księżyc,
oczy płatki lotosowe,
cera niczym wnętrze lilii –
legł na ziemi powalony.

27 Wielce zatrwożona armia
synów Pandów wszem zadrżała,
gdy syn mistrza zabił Nilę
o płomiennej mocy ognia.

28 Rydwannicy wśród Pandawów
wszyscy wówczas pomyśleli:
„W jaki sposób nas obroni
syn Wasawy* przed wrogami,

29 kiedy siłacz na majdanie
południowym czyni pogrom
resztek tych, co przysięgali,
oraz wojów Narajany?”.