7.22. Maści koni

Dhrytarasztra rzekł:
1 Opisz proszę, o Sańdźajo,
znamiona rydwanów wszelkie
gniewnych wojów z Bhimą w czele,
którzy Dronę otoczyli*.

Sańdźaja rzekł:
2 Kiedy wnuk Śiniego* ujrzał,
stalowe prowadząc konie,
Wilczybrzucha, jak się zmaga
z końmi barwy antylopy
sinej, o pęcinach białych,
wówczas chyżo też nawrócił.

3 Z Kambodźy przepiękne konie,
w pawie pióra przyzdobione,
niosące Nakulę chybko,
na twe wojska nacierały.

4 Kare konie niczym chmura,
jak wiatr szybkie, w strasznym pędzie,
Sahadewę unosiły,
tygrysa, co oręż wznosił.

5 Wszyscy woje z otoczenia
Judhiszthiry mieli konie
czystym złotem przyzdobione,
w pędzie zaś wichrowi równe.

6 Tuż po królu następował
Drupada, Pańćalów władca,
a parasol jego złoty
był chroniony przez poddanych.

7 Gniadosze z gwiazdą na czole,
ciche, zgiełk tolerujące,
w bój łucznika tego niosły
pośród królów potężnego.

8 Z tyłu za nim był Wirata
z mężnymi rydwannikami,
Kekajowie i Śikhandin,
a za nimi Dhrysztaketu.
Każdy z nich ze swą drużyną
zdążał za monarchą Matsjów.

9 Konie Matsji wrogobójcy
wiozły go, jaśniejąc wkoło,
najprzedniejsze, o kolorze
różanych trąbkowych* kwiatów.

10 Rącze konie, jak kurkuma*,
w złote zdobne naszyjniki,
króla Wiraty potomka
unosiły w wielkim pędzie.

11 Pięcioro Kekajów braci
lśniących niczym szczere złoto,
z czerwonymi proporcami,
konie ich o czerwców* barwie,

12 w złotych wieńcach, bohaterzy,
wszyscy w boju doświadczeni,
ukazali się w rynsztunku
niczym chmura, deszcze lejąc.

13 Oswojone, zaprzężone,
niczym miedź, wschodzące słońce,
w barwie gliny niepalonej,
unosiły Śikhandina.

14 Rydwanników pańćalowych
tysięcy dwanaście było,
spośród nich zaś sześć tysięcy
za Śikhandinem zdążało.

15 Śiśupali lwa-człowieka
syna niosły rozigrane
konie maści tarantowej,
niczym jeleń perłookie*, lotosowe
niosły męża Kszatradewę,
co jest synem Śikhandina.

19 Konie o żurawia* barwie,
w boju niosły młodziutkiego
potomka monarchy z Kaśi,
rydwannika najpierwszego.

20 Białej maści, czarnogrzywe,
rozkazom woźnicy korne,
jak myśl prędkie, Pratiwindję,
królewskiego syna niosły.

21 Prythy syn od syna Dhaumji*
Sutasomę* raz wyprosił,
niosły go do boju konie
żółte niczym kwiat mungowy*,

22 blasku tysiąca
wschodzących księżyców,
w mieście Kurowym
Udajendu wzrosłe.
W nim on się zrodził
wśród okrzyków „soma!”,
stąd też nazwany
został Sutasomą.

23 Śatanikę sławetnego,
nosiły Nakuli syna
konie maści kwiatów śala*,
blasku niczym świeże słońca.

24 Konie o złocistym jarzmie,
co maść miały pawiej szyi,
tygrysa, Draupadi syna,
Śrutakarmana* woziły.

25 Maści piór błękitnej kraski*
przednie konie wiozły syna
Draupadi, równego w boju
dziecku Prythy, uczonego,
o imieniu Śrutakirti.

26 Mówią, że o pół przewyższa
w boju Krysznę oraz Parthę,
Abhimanju młodziutkiego
wiozły k walce płowe konie.

27 Jeden z synów Dhrytarasztry
przyjął stronę dzieci Pandu,
w bój Jujutsu unosiły
rumaki rącze i silne.

28 Wierzchowce radosne, zdobne,
maści niczym snopek słomy,
niosły w bój okrutnie głośny
chyżego Wardhakszemiego.

29 Młodego Sućitty syna
niosły w bój posłuszne konie
z napierśnikami złotymi
i białymi pęcinami.

30 Grzbiety ich pokryte złotem,
konie o jedwabiu maści,
cierpliwe, ze złotym wieńcem,
unosiły Śrenimanta.

31 Mężne, wieńce miały złote,
przystrojone, złotej maści,
króla Kaśi chwalebnego
wiozły pierwsze pośród koni.

32 Znawcę Wedy i brahmanów,
broni, sztuki militarnej,
Satjadhrytiego, gdy pędził,
niosły konie w barwie jutrzni.

33 Generał z Pańćalów rodu
za swą schedę Dronę uznał –
Dhrysztadjumnę unosiły
konie o gołębiej maści.

34 Za nim zdążał syn Sućitty,
Satjadhryti, spity walką,
Śrenimant i Wasudana,
syn Kaśjego, o wszechwładny,

35 rączymi z Kambodźi końmi,
w zaprzęgu, w girlandach złotych.
Jak bóg śmierci lub Pan Bogactw,
przerażali zlękłą armię,

36 Pańćale, Prabhadrakowie,
gdy w liczbie tysięcy sześciu
wzniesionym orężem trzęśli,
w złotych wozach z sztandarami,
jadąc końmi różnej maści.

37 Chmarą strzał prześladowali
wrogów, napinając łuki,
będąc śmierci podobnymi,
szli tuż w ślad za Dhrysztadjumną.

38 Maści jak brunatny jedwab,
złotym wieńcem przystrojone,
bez znużenia i oporu
konie niosły Ćekitanę.

39 Z czarną plamką wokół oczu,
nader dobrze ułożone
konie niosły Kuntibhodźę,
Purudźitem też zwanego
i Leworękiego wujem.

40 Maści ciemnej jak firmament,
który rzesze gwiazd upstrzyły,
konie króla Roćamanę
unosiły ku potyczce.

41 O białych pęcinach, w cętki,
złotą siecią całe kryte,
wiozły syna Dźarasandhy
Sahadewę przednie konie.

42 Łodygi lotosu maści,
w pędzie orły prześcigają,
cętkowane przednie konie
Sudamanę unosiły.

43 Maści jak rudawy zając,
konie w białe pasy tkane,
pasterza z Pańćali syna,
Sinhasenę unosiły.

44 Wśród Pańćalów jest tygrysem,
zowią go Dźanamedźają,
żółte jak gorczycy* kwiaty
przednie on posiadał konie.

45 Maści grochu*, rącze, rosłe,
złotym wieńcem przystrojone,
pysk jak księżyc, grzbiet jak jogurt,
Pańćalję pośpiesznie niosły.

46 Mężne konie, urodziwe,
niczym snop traw trzciny dzikiej*,
pręcików lotosu maści
Dandadharę unosiły.

47 W złote wieńce przyzdobione,
brzuchy jak kazarka ruda*,
konie syna unosiły
władcy Kosali Sukszatrę.

48 Konie wielkie, tarantowe,
w złotych wieńcach, oswojone,
piękne, rosłe, w bój nosiły
Satjadhrytiego Kszaimiego.

49 Wszystko białe w jednej barwie:
sztandar i ochronna zbroja,
oraz jego łuk, rumaki –
do boju nawrócił Śukla.

50 Konie jak z zającem księżyc,
zrodzone nad morzem niosły
Ćandradewę straszliwego,
potomka Samudraseny.

51 Jak niebieskie lilie wodne*
czystym złotem upiększone,
w wieńcach ku bojowi niosły
Śaibję w wielobarwnym wozie.

52 Maści ciemnych kwiatów grochu*,
w białe i miedziane pasy,
Rathasenę, pierwsze z koni,
upitego bojem niosły.

53 Mówią o nim, że wśród ludzi
jest największym bohaterem,
pogromcę złodziei tego
niosły konie w barwie papug.

54 Ćitrajudhę w barwnym wieńcu,
z barwną zbroją i proporcem,
niosły przednie pośród koni
maści ognistej kinśuki.

55 Wszystko miał on w jednej barwie:
sztandar, pancerz, łuk w granacie,
oraz konie wóz ciągnące –
z nimi Nila atakował.

56 Jak klejnoty wielobarwne
tarcza, sztandar, łuk, proporce,
pancerz, także i rumaki –
Ćitra barwny atakował.

57 Maści płatków lotosowych,
najprzedniejsze pośród koni,
syna Roćamany wiozły
Hemawarnę ku potyczce.

58 Bojowe, wśród Anudandów
urodzone w Śaradandzie,
maści jak kokosze jajo,
dobroczynne, jądra białe,
unosiły Dandaketu.

59 O arusy* kwiatów barwie
konie zwolenników Pandjów
niosły pierwszych z rydwanników,
sto czterdzieści ich tysięcy.

60 W różnych kształtach i kolorach,
o odmiennych pyskach konie,
Ghatotkaćę uwoziły,
w sztandarze z rydwanu kołem.

61 Za stojącym wśród szeregów
znawcą prawa Judhiszthirą,
pierwszym pośród władców ziemi
zdążali Prabhadrakowie,
najlepszymi spośród koni,
maści złota topionego,
z rumakami boskiej barwy,
wysokimi i niskimi.

62 Zwarci wokół Bhimaseny,
ze złotymi proporcami,
jak niebianie wyglądali,
władco królów, wespół z Indrą.

63 Wszystkich tam zebranych jednak
Dhrysztadjumna przyćmił blaskiem.
Syn zaś Bharadwadźi zaćmił
każdą z armii zgromadzonych.